مقایسه روش های کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا، نقطه انجماد و کلرآمین T برای اندازه گیری میزان آبکافت لاکتوز شیر

در حال حاضر برای تعیین درجه آبکافت لاکتوز شیر، روش های متعددی وجود دارد، ولی برخی از این روش ها با وجود دقت بالا، به دلیل گران بودن، چندان قابل استفاده نیستند. در این پژوهش، برای یافتن روشی مناسب و ارزان قیمت، کارایی روش های کروماتوگرافی مایع، نقطه انجماد و کلرآمین T برای اندازه گیری میزان آبکافت لاکتوز شیر، مورد مقایسه و بررسی قرار گرفت.
در این پژوهش، مقدار لاکتوز شیر پس چرخ و میزان آبکافت لاکتوز، پس از 4 ساعت تیمار با آنزیم بتا-گالاکتوزیداز، توسط روش های کروماتوگرافی مایع، نقطه انجماد و کلرآمین T اندازه گیری شد.
بیشترین تاثیر آنزیم در 2 ساعت اول بود و مقدار لاکتوز شیر، پس از دو ساعت به کمتر از 5/0 درصد رسید. در روش کروماتوگرافی، درصد انحراف معیار نسبی (%RSD) سطوح زیر پیک بعد از 2 ساعت، بیش از 40 درصد بود و نتیجه تکرار پذیری پس از 2 ساعت، چندان مطلوب نبود. در روش نقطه انجماد هم، پس از 2 ساعت روند نزولی نقطه انجماد کاهش، میزان تغییرات کمتر بود و در کل، نقطه‎ انجماد بعد از 4 ساعت، کاهشی معادل C 274/0- داشت. به طوری که به ازای 1 درصد آبکافت لاکتوز، نقطه انجماد C 0028/0 کاهش یافت. در ضمن، ارتباط خطی خوبی بین نقطه انجماد و آبکافت لاکتوز در آبکافت های بالای 88 درصد مشاهده نشد. در روش کلرآمینT نیز با افزایش آبکافت لاکتوز، میزان تیوسولفات سدیم مصرفی، کاهش یافت و این روند بعد از 2 ساعت کند شد. به‎طور کلی، در مراحل ابتدایی آبکافت (60 دقیقه اول) میزان لاکتوز اندازه گیری شده توسط سه روش، تقریبا مشابه بود، ولی پس از این مدت، میزان لاکتوز تعیین شده توسط روش کلرآمینT با دو روش دیگر، اندکی اختلاف داشت.
با توجه به وجود ضریب تعیین بسیار خوب (9976/0=r2) بین دو روش نقطه‎ انجماد و کروماتوگرافی مایع، استفاده از روش نقطه انجماد به عنوان روشی بسیار مناسب، ساده، دقیق و کم هزینه برای ارزیابی درصد لاکتوز و آبکافت شیرهای تیمار شده با آنزیم توصیه می شود. در ضمن، روش کلرآمین T روش نسبتا دقیقی برای تعیین میزان لاکتوز در شیرهای تیمار نشده تشخیص داده شد