استفاده از روش بیز در برآورد مخاطره مناطق در محور های همسان

تخصیص مناسب بودجه های عمرانی برای ارتقاء ایمنی راه ها، از مهم ترین مراحل مدیریت ایمنی شبکه راه ها است. تعیین مناطق پر مخاطره و اولویت بندی آنها به لحاظ مخاطره آمیز بودن، اساس برنامه ریزی ایمن سازی شبکه حمل و نقل به شمار می آید.
معمولا تعیین میزان مخاطره مناطق، از طریق بررسی فراوانی تعداد تصادفات، نرخ تصادفات و یا شدت تصادفات انجام می گیرد. در این مقاله با استفاده از نظریه بیز روشی برای تعیین میزان مخاطره آمیز بودن مناطق و اولویت بندی آنها ارایه شده است. در این روش بر اساس اطلاعات موجود از تصادفات در یک مقطع (که می تواند قضاوت مهندسی و یا آمار رویداد تصادفات در سال های گذشته را نیز شامل می شود)، رفتار حادثه خیزی آن برآورد شده و سپس با استفاده از مشاهده رویداد تصادف در سال آخر، میزان مخاطره آمیزی آن مقطع برآورد می شود، سپس این مناطق (که از نظر خصوصیات مختلف ترافیکی و هندسی مشابه هستند)، بر اساس احتمال حادثه خیزی آنها اولویت بندی می شوند.