اثر غیرفعال سازی موقتی لکوس سرولئوس بر خودتزریقی مورفین و سندرم قطع مورفین در موش سفید صحرایی

لکوس سرولئوس مغز نقش مهمی در بروز رفتارها و علایم ترک اعتیاد ایفا می نماید. این مطالعه به منظور تعیین اثرات غیرفعال سازی موقتی لکوس سرولئوس بر میزان خودتزریقی مورفین و علایم ترک اعتیاد به مورفین در موش انجام شد.
24 موش صحرایی نر (250 تا 300 گرم) به کمک جراحی استرئوتاکسی به صورت دو طرفه دو کانال راهنما در داخل لکوس سرولئوس و یک کاتتر داخل ورید وداج راست آن ها قرار داده شد. حیوانات در 2 گروه کنترل (سالین) و مورفین مورد ارزیابی قرارگرفتند. گروه مورفین به سه زیر گروه شاهد، جراحی و لکوس سرولئوس غیرفعال - 5 دقیقه قبل از آزمون به کمک لیدوکائین 2 درصد لکوس سرولئوس آن ها غیرفعال می شد - تقسیم شدند. به حیوانات هر روز به مدت دو ساعت تا ده روز اجازه داده می شد، با فشار دادن به پدال فعال به خود مورفین یا سالین تزریق کنند. تعداد پدال های فشار داده شده ثبت و ارزیابی شد. در پایان نالوکسان به تمام گروه ها تزریق و علایم ترک اعتیاد برای مدت 30 دقیقه مطالعه شد.
غیرفعال کردن موقتی هسته لکوس سرولئوس از وابستگی و تحمل به مورفین و بروز بسیاری از علایم سندرم ترک اعتیاد مورفین جلوگیری کرد.
غیرفعال کردن موقتی هسته لکوس سرولئوس از وابستگی و تحمل به مورفین و از بروز بسیاری از علایم سندرم ترک اعتیاد به مورفین جلوگیری می کند.