اثرات سطوح مختلف زئولیت موجود در جیره غذایی روی شاخص های رشد شاه میگوی جوان آب شیرین

برای کاهش هزینه های غذایی تجاری فرموله شده در تغذیه شاه میگوی جوان آب شیرین، مواد افزودنی ارزان قیمت مانند زئولیت می بایست در ترکیبات غذا اضافه گردد. با توجه به اینکه تاکنون مطالعات جامعی روی نیازهای غذایی شاه میگوی جوان صورت نگرفته است از اینرو یک آزمایش تغذیه ای به مدت 8 هفته برای تعیین سطح مطلوب زئولیت در غذا انجام شد. در این آزمایش چهار تیمار در سطوح زئولیت 5/0، 1، 5/1، 2 درصد و سه تکرار برای هر یک با انرژی قابل هضم DE)) ثابت 3500 کیلوکالری/کیلوگرم فرموله و تنظیم شد (مطابق آن جیره ها). 540 عدد شاه میگوی جوان با میانگین وزنی 8/0± 2 گرم بطورکاملا تصادفی انتخاب و بین 12 عدد مخزن آکوآریومی 250 لیتری که با 200 لیتر آب تازه پر شده بودند و روزانه 70 درصد آن تعویض می شد، توزیع گردیدند.
شاه میگوهای جوان روزانه با 8 درصد وزن بدن (بیوماس) در چهار وعده (در ساعتهای 6 ، 10، 14 و 18) با غذاهای دان تغذیه می شدند. معیارهای شاخص رشد مانند افزایش وزن یا رشد مطلق، درصد رشد نسبی، ضریب تبدیل غذایی و نسبت بازده پروتئین در هر یک از تیمارها مقایسه شد. نتایج بدست آمده از تحلیل داده های آماری نشان دادند که با افزایش زئولیت در تیمارها، شاخص های رشد مانند میانگین افزایش وزن و درصد رشد نسبی و درصد بقاء، اختلاف معنی داری را نشان نمی دهند (P> 0. 05) ولی در تیمار چهار با افزایش زئولیت به میزان 2 درصد، نسبت بازدهی پروتئین و ضریب تبدیل غذا بهبود یافته و اختلاف معنی داری را نشان داد (P< 0. 05).
معیارهای رشد مانند رشد مطلق، درصد رشد نسبی و درصد بقاء در سطوح مختلف زئولیت 5/0 تا 2 درصد اختلاف معنی داری را نشان ندادند (P> 0. 05) ، همچنین عاملهای رشد مذکور در کنترل یا تیمار شاهد که زئولیتی به آن اضافه نشده است از نظر آماری با سایر تیمارها اختلاف معنی داری را نشان نداد (P> 0. 05). در تجزیه تقریبی لاشه، ترکیبات مغذی (پروتئین خام، چربی و…) در تیمارها اختلاف معنی داری را نشان ندادند (P> 0. 05).