بررسی تاثیر تزریق پیلوریک سم بوتولینوم A در مبتلایان به بیماری ریفلاکس معده به مری مقاوم به درمان همراه با تاخیر در تخلیه معده

بیماری افراد مبتلا به ریفلاکس معده به مری که به درمان مهارکننده های پمپ پروتون (PPI) پاسخ نمی دهند، اغلب به عنوان ریفلاکس مقاوم نامیده می شود. ریفلاکس مقاوم، وضعیت پیچیده ای است که اغلب برای آن درمان قطعی وجود ندارد. یکی از اتیولوژی های احتمالی ریفلاکس مقاوم به درمان، تاخیر در تخلیه معده است. ما برای اولین بار این فرضیه را برای آزمون عنوان کردیم که تزریق سم بوتولینوم به داخل پیلور، می تواند از طریق تسریع در تخلیه معده، علایم ریفلاکس مقاوم به درمان و تاخیر در تخلیه معده را تسکین دهد.
سیزده بیمار مبتلا به ریفلاکس مقاوم به درمان که در سنتی گرافی در تخلیه معده خود تاخیر داشتند، بعد از تعیین اسکور علایم بالینی، تحت آندوسکوپی و تزریق پیلوریک بوتولینوم قرار گرفتند.
در اغلب بیماران تزریق بوتولینوم به طور قابل توجهی باعث بهبود علایم مربوط به گاستروپارزی و ریفلاکس شد، ولی طول مدت تسکین علایم، نسبتا کوتاه بود. در اسکور کلی ریفلاکس (قبل درمان) پاسخ دهنده های به درمان به طور قابل توجهی بالاتری بود.
تمامی بیمارانی (به جز یک بیمار) که علایم گاستروپارزی آنها بهبود یافته بود، در علایم ریفلاکس هم پاسخ نشان دادند؛ به طوری که بهبود در علایم ریفلاکس، به موازات بهبود در علایم گاستروپارزی و تسریع در تخلیه معده انجام گرفت که این موارد موجب تایید فرضیه اولیه ما می شوند. ما معتقد هستیم که پاسخ اولیه به تزریق بوتولینوم می تواند پیش بینی کننده پاسخ بعدی به جراحی (پیلوروپلاستی یا پیلورومیوتومی) به دنبال عود علایم باشد.