مقایسه اثرEtomoxir و Ranolazine بر آریتمی های ناشی از ایسکمی - پرفیوژن در قلب ایزوله موش صحرائی

Etomoxir و Ranolazine از داروهای جدید با اثرات عمده متابولیک هستند که در درمان بیماری های ایسکمیک قلب مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه اثرات ضد آریتمی این داروها در قلب ایزوله موش صحرائی می باشد.
مطالعه به صورت تجربی بر روی موشهای صحرائی نر (نژاد Sprague Dawley) با محدوده وزنی 330-270 گرم انجام شد. موشها به سه گروه 10 تایی (شامل گروه کنترل، گروه تحت درمان با Etomoxir و گروه تحت درمان با Ranolazine) تقسیم شدند و بعد از بیهوشی با پنتو باربیتال سدیم (mg/kg-ip50)، قلب آن ها به سرعت ایزوله گردید و متعاقب اتصال به دستگاه لانگندورف، با محلول کربس تغذیه شدند. گروه کنترل طی 30 دقیقه ایسکمی ناحیه ای و30 دقیقه رپرفیوژن محلول کربس معمولی و گروه های تست، از 10 دقیقه قبل از شروع ایسکمی تا انتهای رپرفیوژن به ترتیب، محلول کربس حاوی (1 میکرومولار) Etomoxir و یا (20 میکرومولار) Ranolazine دریافت داشتند. در پایان، آریتمی ها بر اساس قرارداد Lambeth آنالیز شدند.
در فاز ایسکمی، تعداد ضربانات نابجای بطنی (VEBs) گروه کنترل 116±667 بود ولی Ranolazine و Etomoxir، آنها را به ترتیب به 16±33 (001/0p<) و 165±501 عدد و تعداد تاکیکاردی بطنی (VT) را از 50±280 به ترتیب به صفر (001/0p<) و50±146 عدد کاهش دادند. بروز VT در زمان ایسکمی نیز توسط هر دو دارو کاهش یافت. Ranolazine علاوه بر کاهش معنی دار تعدادVEBs وVT رپرفیوژن (01/0p< و001/0p<)، بروز فیبریلاسیون بطنی (VF) کل را از 63% کنترل به صفر (05/0p<) و زمان VF برگشت پذیر را از69±218 ثانیه به صفرکاهش داد (01/0p<). در همان حال، Etomoxir توانست تعداد VEBs، تعداد و بروزVT و زمان VF را بصورت معنی دار ولی با شدت کمتراز Ranolazine کاهش دهد. مقایسه آماری گروه های تست تفاوت مهمی در اثرات ضد آریتمی آنها نشان نداد.
این مطالعه، اثرات ضد آریتمی برجستهRanolazine و Etomoxir را نشان داد. بدون آن که تفاوت مهمی در اثر ضد آریتمی بین این دو دارو وجود داشته باشد. احتمالا" افزایش اکسیداسیون گلوکز توسط این داروها از مکانیسم های اصلی بهبود عملکرد قلب و کاهش آریتمی می باشد