زخم های دهانی در بیماران در حال شیمی درمانی؛ بررسی خصوصیات بالینی و ارتباط آنها با ویروس هرپس سیمپلکس گونه ی یک

بیان مساله: بررسی ها نشان می دهند، عفونت هرپس سیمپلکس شایع ترین علت پیدایش زخم های دهانی در بیماران با سرکوب ایمنی در اثر شیمی درمانی و لوسمی است.
هدف از انجام این پژوهش، بررسی ویژگی های بالینی و پیوند میان زخم های دهانی و عفونت ویروس هرپس سیمپلکس در بیماران در حال شیمی درمانی در بیمارستان های کرمان در سال 1386 بود.
مواد و در این پژوهش توصیفی مقطعی، 41بیمار دارای زخم دهانی و در حال شیمی درمانی بررسی شدند. شمار 20 نفر از این بیماران به لوسمی لنفوسیتیک حاد مبتلا بودند. از زخم ها با استفاده از سواب سترون، نمونه ای فراهم و در آزمایشگاه، مراحل انجام واکنش زنجیره ای پلیمراز(PCR) انجام گرفت. سرانجام، همه ی داده ها با استفاده از آزمون مجذور کا، آزمون تی و برنامه ی 5/13SPSS واکاوی شدند.
در این پژوهش 41 بیمار بررسی شدند، که از این شمار، 31 نفر(6/75 درصد) مرد و 10 نفر (4/24 درصد) زن بودند. آزمایش واکنش زنجیره ای پلیمراز در 28 بیمار (3/68 درصد) مثبت گزارش گردید. شمار 30 بیمار (2/73 درصد) در این بررسی دچار زخم های دهانی منفرد و 11 بیمار (8/26 درصد) از زخم های متعدد رنج می بردند.
شایع ترین جای ایجاد زخم در این بیماران، زبان، مخاط گونه و لب گزارش گردید.
در بیش از نیمی از موارد، عامل ایجاد زخم های دهانی در بیماران در حال شیمی درمانی، عفونت هرپس سیمپلکس است. بنابراین، می توان برای این بیماران، به صورت پروفیلاکسی درمان های ضد ویروسی انجام داد. برای تشخیص این عفونت، تنها تکیه بر علایم بالینی کافی نبوده و بهتر است از آزمایش های تکمیلی، مانند PCR کمک گرفت.