مقایسه ی درمان یک جلسه ای و دو جلسه ای در ترمیم آسیب های پری اپیکال دندان ها در سگ

بیان مساله: پریودنتیت آپیکال به علت وجود باکتری ها در کانال های ریشه رخ می دهد و از لحاظ منطقی، درمان پریودنتیت آپیکال باید دربردارنده ی از میان بردن باکتری ها باشد. بهترین روش برای گندزدایی کانال، دبریدمنت کامل و شست و شوی کانال در جلسه ی نخست و استفاده از هیدروکسیدکلسیم به مدت یک هفته در کانال است.
(Mixture of Tetracycline isomer، Acid and Detergent) MTAD که ترکیبی از تتراسیکلین، اسید سبز رنگ و یک دترژان است، یک شوینده ی ضدباکتریایی تازه است، که ادعا شده است، با استفاده از آن می توان درمان ریشه را در یک جلسه انجام داد.
انجام این پژوهش، با هدف بررسی مقایسه ای ترمیم آسیب های پری آپیکال دندان های سگ در پی درمان یک جلسه ای با استفاده از MTAD و درمان دوجلسه ای با استفاده از هیدروکسید کلسیم بود.
مواد و پالپ 40 دندان اینسایزور و پرمولر نخست مربوط به چهار سگ و به مدت چهار ماه به محیط دهان باز گذاشته شدند تا آسیب پری آپیکال در آنها تشکیل شود. سپس، 20 دندان به صورت یک جلسه ای با استفاده از MTAD درمان ریشه شدند و در کانال 20 دندان دیگر، به مدت یک هفته هیدروکسیدکلسیم قرار داده شد و سپس، درمان ریشه تکمیل شد. شش ماه پس از درمان، جانوران قربانی شده و ترمیم آسیب های پری آپیکال، بررسی بافت شناختی شدند. از آزمون کروسکال- والیس و مان ویتنی برای واکاوی آماری استفاده شد.
میزان ترمیم، سازمان یابی (organization)، سازمان یابی پیشرفته (Advanced Organization) و التهاب حاد (Acute inflammation) در گروه MTAD، به ترتیب 6/31، 3/26، 8/36 و 3/5 درصد بود و در گروه هیدروکسید کلسیم، به ترتیب 7/16، 7/16، 6/55 و 1/11 درصد بود. اختلاف آماری میان دو گروه معنادار نبود (05/0p>).
درمان یک جلسه ای ریشه با استفاده از MTAD در دندان های نکروزه ای، که آسیب پری آپیکال دارند، یک روش انتخابی در برابر درمان دوجلسه ای با استفاده از هیدروکسیدکلسیم می باشد.