مقایسه فلپ جابجا شونده تاجی همراه پیوند بافت همبند با و بدون یقه اپیتلیال به منظور پوشش ریشه و افزایش ارتفاع لثه کراتینیزه

تحلیل لثه و عوارض بیشمار آن از جمله حساسیت سطح ریشه ها و مساله زیبایی با روش های متفاوتی درمان شده و متعاقبا نتایج متفاوت و گاه متناقض گزارش گردیده است. هدف از این مطالعه مقایسه فلپ جابجاشونده تاجی همراه پیوند بافت همبند (SeCTG) با و بدون یقه اپیتلیال در میزان پوشش ریشه و افزایش لثه کراتینیزه بود.
این تحقیق به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور بر روی 24 دندان دارای تحلیل لثه کلاس I میلر در 9 بیمار (7 مرد و 2 زن) 45-20 سال مراجعه کننده به بخش پریودنتولوژی دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به صورت split mouth در سال 1382 صورت گرفت. ناحیه جراحی به طور تصادفی برای دو روش پیوند بافت همبند با و بدون یقه اپیتلیال با فلپ جابجا شونده تاجی به عنوان مورد و شاهد انتخاب و پارامترهای عمق کلینیکی شیار لثه، ارتفاع و عرض تحلیل، ارتفاع لثه کراتینیزه و حد چسبندگی بالینی قبل و 3 ماه بعد از جراحی محاسبه و ثبت گردیدند. داده ها به کمک نرم افزار آماری SPSS 12 و با استفاده از آزمون Paired t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میزان کاهش ارتفاع تحلیل در روش SeCTG با یقه اپی تلیال 93/0±88/1 میلیمتر (68/62 درصد و 001/0P<) و در روش SeCTG بدون یقه اپیتلیال 11/1±54/1 میلیمتر (8/54 درصد و 001/0P<) و میزان کاهش عرض تحلیل در روش SeCTG با یقه اپیتلیال 38/1±62/1 (66/40 درصد و 002/0=P) و بدون یقه اپیتلیال 62/1±22/1 (75/34 درصد و 02/0=P) گزارش گردید. تمام تغییرات شاخصهای فوق داخل گروه ها به جز اولین شاخص، قبل و پس از جراحی معنیدار بود ولی تغییرات بین دو گروه معنیدار نبود.
با توجه به نتایج به دست آمده فوق روش SeCTG با یقه اپیتلیال به دلیل نقش دوگانه آن (pedicle flap و free gingival graft) و سهولت در انجام و بخیه بخصوص در دندانهای پایه پارسیل یا ثابت که به افزایش ارتفاع لثه کراتینیزه در آنها نیاز میباشد، توصیه میگردد.