بررسی وضعیت سلامت روانی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی سمنان 1385

رسالت دانشگاه ها تربیت متخصصین و ارتقا سلامت جسم و روان جامعه می باشد. برای دست یابی به این رسالت والا، کارکنان خود باید سالم باشند، تا بتوانند متخصصانی لایق، سالم، کارآمد و مسوول نسبت به جامعه تربیت نمایند. از این رو بررسی وضعیت سلامت روانی آنان از اولویت های تحقیقاتی می باشد. این طرح با هدف تعیین وضعیت سلامت روانی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام گردید.
این یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است، که به طور مقطعی بر روی 414 نفر از کارکنان دانشگاه و با نمونه گیری طبقه ای و پرسش نامه (GHQ-28) انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از محاسبه میانگین و انحراف معیار، فراوانی مطلق و نسبی و Chi-square، ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون لجستیک استفاده شد.
در کل، سلامت روانی 28.6% از کارکنان در معرض خطر می باشد. بیش ترین درصد کارکنان در معرض خطر، درمانی (41%) و کم ترین آن اداری بود. افراد 49-40 سال 29.3%، زنان 37.4%، فوق دیپلم 40.7%، فاقد همسر 60%، با سابقه کار 20 سال و بالاتر 35.2%، رسمی 30.5%، بالاترین میزان را داشتند. تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که متغیرهای جنس، تحصیلات و شغل اثر معنی دار بر روی سلامت روانی دارند.
میزان اختلال در سلامت روانی کارکنان دانشگاه بیش از 2.5 برابر آمارهای جهانی است، که توسط WHO گزارش شده است. ولی با مطالعات دیگر در ایران هم خوانی دارد. بررسی بیش تر جهت تعیین علل بالاتر بودن آن نسبت به آمارهای جهانی، در میان، زنان، فوق دیپلمه ها و کارکنان رسمی و درمانی، می تواند منجر به یافتن راه حل های مقابله با آن می گردد.