بررسی اثرات آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی (جنتامایسین، نئومایسین واسترپتومایسین) وفلوروکینولونی (افلوکساسین)بربروزآپوپتوز بافت بیضه موش صحرایی با روش TUNEL

داروهای جنتامایسین، نئومایسین، استرپتومایسین وافلوکساسین ازدسته آنتی بیوتیک های خانواده آمینوگلیکوزیدی و فلوروکینولونی می باشند، که بر روی بیماری های حاصل از باکتری های گرم منفی وبیماری های عفونی دستگاه تناسلی-ادراری موثر عمل می کنندو در حال حاضردر بسیاری از کشورهای دنیا کاربرددرمانی دارند. انجام تحقیق فوق در ادامه تکمیل تحقیقات گذشته و به منظور، پی بردن به اثرات این داروها در ارتباط با مرگ برنامه ریزی شدهء (آپوپتوز) سلولهای بافت بیضه در طول دوره اسپرماتوژنز باروش تا نل در موش صحرایی بوده است.
بدین منظور،50 سر موش صحرایی نژاد ویستار، که حدود 8 هفته سن داشتند و وزنشان در حدود g10 250 بود به پنج گروه کنترل و تحت مطالعه تقسیم شدند. هر چهار گروه تحت مطالعه (40=n) و کنترل(10=n) در شرایط یکسان از لحاظ مکان و محل زندگی و نوع ماده غذایی و آب آشامیدنی نگهداری می شدند و فقط گروهای تحت مطالعه در مقایسه با گروه کنترل که فقط از حلال دارو (سرم سالین نرمال) به صورت تزریقی(داخل صفاقی) استفاده کرده بودند، روزانه به مدت 14 روز از داروهای جنتامایسین به میزان mg/kg5 تزریقی (داخل صفاقی) و نئومایسین به میزان mg/kg 50، تزریقی (داخل صفاقی) و استرپتومایسین به میزان mg/kg40، تزریقی (داخل صفاقی) و افلوکساسین به میزان mg/kg72، تزریقی (داخل صفاقی) استفاده کردند. در روز چهاردهم به منظور مطالعات هیستوپاتولوژیکی، بافت بیضه پس از نمونه برداری و تثبیت در محلول فرمالین 10% جهت بررسی مرگ برنامه ریزی شده (آپوپتوز) با تکنیک تا نل به آزمایشگاه پاتولوژی ارجاع داده شد.
میزان سلولهای ژرمینال جنسی آپوپتوتیک شده(اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیتهای اولیه) که به رنگ قهوه ای درآمده بودند در گروه جنتامایسین برابربا(17/10 15/24) و در گروه نئومایسین برابربا(11/9 15/25) در گروه استرپتومایسین برابربا(14/11 15/15) و در گروه افلوکساسین برابربا(17/8 15/34)بود و درگروه کنترل برابربا (41/2 3/7) بود که این تغییرات به میزان (05/0 > P) معنی داربود.
از آنجا که،تعداد سلولهای ژرمینال جنسی آپوپتوتیک شده (اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیتهای اولیه)درلوله های سیمینیفر گروه تحت درمان با استرپتومایسین در مقایسه با سایر داروها، کمتر میباشد لذا احتمال می رود که این دارو کمتر سبب ناباروری درموشهای نر گردد.