مقایسه شاخص های رشد ، بازماندگی و ضریب تبدیل غذایی میگوی ببری سبز و میگوی سفید هندی در سایت پرورشی حله استان بوشه

این تحقیق به منظور مقایسه شاخصهای رشد، بازماندگی و ضریب تبدیل غذایی میگوی ببری سبز Penaeus semisulcatus و میگوی سفیدهندی Fenneropenaeus indicus انجام گرفت. مطالعه حاضر بصورت دو تیمار و هر تیمار با سه تکرار بصورت طرح کاملا تصادفی با ذخیره سازی بچه میگوهای 12 روزه (PL12) با میانگین وزنی 5 میلی گرم به مدت 109 روز پرورش در 6استخر خاکی به مساحت 4/0 هکتار و تراکم 25 عدد پست لارو در متر مربع در سایت پرورش میگوی حله استان بوشهر در تابستان 1381 انجام گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که تا روز 31 دوره پرورش، تفاوت بین متوسط رشد ویژه دو گونه میگو معنی دار بود (05/0> P) و از آن روز تا پایان دوره پرورش، تفاوتها به حد معنی دار نرسید (05/0< P). درصد بازماندگی میگوی ببری سبز و میگوی سفید هندی در انتهای دوره پرورش بترتیب 74 و 81 درصد بود. میزان ضریب تبدیل غذایی نیز برای دو گونه مذکور بترتیب 13/1 و 33/1 بدست آمد. میانگین طول و وزن تیمار میگوی سفید هندی بترتیب 7/11 سانتیمتر و 78/12 گرم و تیمار میگوی ببری سبز 92/10 سانتیمتر و 22/12 گرم بود که اختلاف معنی داری بین این دو عامل در هر دو گونه وجود نداشت (05/0< P). میانگین برداشت نهایی از هر دو تیمار میگوی سفید هندی و ببری سبز بترتیب 0/1025 کیلوگرم در 4/0 هکتار و 3/903 کیلوگرم در 4/0 هکتار بود. در این آزمایش بین پارامترهای فیزیکی وشیمیایی آب مورد بررسی در هر دو تیمار اختلاف معنی داری مشاهده نگردید.