تغییر در بیان ژن برخی آنزیم های دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامین ها بدنبال تجویز مزمن مرفین و درد در موش صحرایی

استرس قادر به مهار تحمل به اثر ضد دردی مرفین است. تغییر در میزان کته کولامین ها به دنبال مصرف مزمن مرفین مشاهده شده است. در مطالعه حاضر به دنبال مصرف مزمن مرفین و بروز تحمل به اثر ضد دردی آن، میزان بیان آنزیم تنظیم گر (Rate limiting) بیوسنتز کتکولامین ها یعنی تیروزین هیدروکسیلاز (TyH) و آنزیم های تجزیه کننده آنها یعنی منوآمین اکسیداز Aو B (MAO-A، MAO-B) وکتکول-o-متیل ترانسفراز (COMT) مورد بررسی قرار گرفته است.
از تزریق مزمن مرفین بصورت داخل صفاقی با دوز mg/kg20 دو بار در روز به مدت 4 روز برای القاء تحمل به مرفین استفاده شد. درد التهابی مزمن در طی 4 روز با تزریق روزانه 50 میکرو لیتر فرمالین 5% به طور متناوب به پنجه پاهای چپ و راست حیوان ایجاد گردید. برای برآورد اثر ضد دردی مرفین در روز 5 از آزمون Tail- Flick استفاده شد. بررسی بیان ژنهای مورد نظر با کمک روش RT-PCR نیمه کمی در روز 5 انجام گرفت.
در گروه دریافت کننده مرفین تغییر بارزی در میزان بیان ژن MAO-A دیده نشد اما درد مزمن، میزان بیان این ژن را افزایش داد. درد+مرفین بیان این ژن را تغییر نداد. بررسی تغییرات بیان MAO-B نشان دهنده افزایش بیان این ژن در گروه دریافت کننده مرفین مزمن و عدم تغییر آن در گروه های دریافت کننده درد ویا درد+مرفین بود. بیان COMT در گروه های مختلف تغییری نداشت. بیان تیروزین هیدروکسیلاز توسط مرفین مزمن کاهش یافت. درد+مرفین بیان آنرا نسبت به گروه دریافت کننده مرفین مزمن افزایش داد.
در طی ایجاد تحمل، بیان ژنها به نفع کاهش سنتز و افزایش حذف کتکولامین ها تغییر می نماید. به نظر می رسد مصرف مزمن مرفین باعث کاهش دسترسی نرونهای نخاعی به کتکولامین ها شده و از این طریق به تکوین تحمل کمک می نماید. مشاهده قبلی ما مهار ایجاد تحمل به مرفین با کاربرد موضعی و توام اپی نفرین را نشان داده بود.