مقایسه شاخص های تنفسی گفتار در کودکان فلج مغزی نوع اسپاستیک وکودکان عادی

مقایسه شاخص های تنفسی گفتار در مراحل مختلف، از جمله: میانگین حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی در کودکان مبتلا به فلج مغزی اسپاستیک و مقایسه این شاخص ها با کودکان طبیعی و بکارگیری میزان این تفاوتها در برنامه ریزی های دقیق تر گفتار درمانی، اصلی ترین انگیزه این تحقیق بوده است.
تحقیق حاضر به روش مقطعی مقایسه ای و از نوع مورد – شاهدی است. با بکارگیری روش هدفمند و غیر تصادفی، بیست نفر کودک دختر و پسر فلج مغزی نوع اسپاستیک 12-5 ساله بعنوان بیمار و بیست نفر کودک عادی دختر و پسر با روش همتاسازی و جور کردن به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. بررسی پرونده سلامتی گذشته و آزمونهای اولیه بالینی و پاراکلینیکی مناسب برای همسان سازی و لحاظ معیارهای ورود و خروج از تحقیق و همچنین آزمونهای رادیولوژیکی ریه و آزمونهای خونی در جهت رد امکان هر گونه بیماری احتمالی زمینه ای ریوی وسیستمیک در هر دو گروه انجام پذیرفت. متغیرهای حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی در گروه های نمونه و شاهد با استفاده از دستگاه کامپیوتری رسپیرومتر که ساخت و هنجار شده در مرکز تحقیقات دانشگاه گلاسکو انگلستان است سنجیده شد. داده های حاصل با استفاده از آزمون آماری تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.
تفاوت معنی داری در متغیرهای میانگین حجم جاری، حجم حیاتی و حجم آواسازی بین گروه های مورد و شاهد وجود داشت (001/0> P). بدین صورت که این شاخص ها در افراد بیمار بطور متوسط 34% کمتر از افراد سالم بود.
بر اساس نتایج این تحقیق، شاخصهای تنفسی گفتار در کودکان فلج مغزی اسپاستیک کاهش محسوسی داشته و این امر باید در برنامه ریزی دقیق و مشخص توانبخشی و گفتاردرمانی این کودکان مد نظر بوده و بکار گرفته شود.