بررسی نشانگان متقاطع لگنی در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

بررسی ارتباط نشانگان عدم تعادل عضلانی ناحیه کمری – لگنی (نشانگان متقاطع لگنی) که شامل ترکیب کوتاهی عضلات وضعیتی (Postural) همراه با ضعف عضلات فازیک این ناحیه است، با قوس کمری و کمردرد مزمن هدف این مطالعه می باشد.
این تحقیق بصورت مقطعی - مقایسه ای و از نوع مورد - شاهدی انجام شد. به طریق نمونه گیری ساده و بر اساس معیارهای مورد نظر 600 نفر (300 فرد سالم-300 بیمار کمردردی) در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته و قوس کمر، قدرت عضلات شکم و اکستانسور هیپ و طول عضلات ایلیوپسواس و خلف کمر در آنها اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون Receiver Operating Characteristic (ROC) curve افراد به گروه های دارای ترکیبی از ضعف یا کوتاهی عضلات مطرح شده در نشانگان متقاطع لگنی یا بدون آنها در هر دو گروه تقسیم شدند و ارتباط این نشانگان با اندازه قوس کمر و کمردرد در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل های آماری از آزمونهای ICC، کولموگراف – اسمیرنوف، تی مستقل و آنالیز واریانس استفاده شد.
هیچگونه اختلاف معنی داری بین قوس کمری افراد سالم و دارای اختلالات عضلانی نشانگان متقاطع لگنی (38/0= P) و همچنین بین قوس کمری افراد سالم و بیماران کمردردی دارای اختلالات عضلانی این نشانگان (62/0= P) وجود نداشت. همچنین اختلاف معنی داری بین قوس کمری افراد سالم و بیماران مبتلا به کمردرد نیز مشاهده نشد (25/0= P).
این نتایج تئوری نشانگان متقاطع لگنی که در آن عنوان شده ترکیب اختلالات عضلانی خاصی باعث افزایش قوس کمری و کمردرد می شود را تایید نمی کند. اگرچه ارتباط معنی داری بین اختلالات عضلانی با کمردرد وجود دارد، اما بنظر می رسد این ارتباط از طریق تغییر در اندازه قوس کمر مطابق آنچه در این نشانگان ذکر شده نیست.