بررسی اثر لنزکتومی و ویترکتومی قدامی روی حدت بینایی در مبتلایان به سندروم مارفان

سندروم مارفان با جا به جایی مادرزادی عدسی چشم به طور نسبی نادر است که گزارش های متفاوتی در مورد نتایج و عوارض عمل جراحی در آنها وجود دارد. این مطالعه به منظور تعیین نتایج و عوارض درمان جا به جایی وراثتی عدسی چشم به روش لنزکتومی و ویترکتومی قدامی از راه پارس پلانا و گذاشتن عدسی داخل اتاق قدامی چشم در بیماران سندروم مارفان انجام گرفت.
مطالعه به روش مداخله ای در بیماران با سندروم مارفان و جا به جایی عدسی چشم که طی سال های 1385-1380 تحت عمل جراحی لنزکتومی و ویترکتومی قدامی از راه پارس پلانا همراه با گذاشتن متصل پیشگیرانه و عدسی داخل چشمی اتاق قدامی (Anterior Chamber Intraocular Lens) و پریفرال ایریدکتومی (PI) قرار گرفته و حداقل به مدت 3 ماه پیگیری شده بودند، صورت گرفت. اطلاعات مورد بررسی شامل اطلاعات شخصی، نوع بیماری زمینه ای، بهترین دید اصلاح شده (Best Corrected Visual Acuity) قبل و بعد از عمل و فشار داخل چشمی (Intraocular Pressure) قبل و بعد از عمل و عوارض جراحی بودند. شرط لازم برای عمل جراحی، بهترین دید اصلاح شده (BCVA) کمتر از، اکتوپی پیش رونده عدسی و دوبینی یک چشمی یا پیدایش کاتاراکت در عدسی جا به جا شده بود. چشم هایی که سابقه ی ضربه، عمل جراحی و جا به جایی کامل عدسی به داخل ویتره یا بیماری های دیگر چشمی داشتند وارد مطالعه نشدند. حدت بینایی قبل و بعد از عمل با چارت اسنلن کنترل و مقایسه گردید.
در طی 5 سال 19 چشم از 11 بیمار با میانگین سنی 6±70/34 سال (دامنه 48–12 سال) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. تعداد 7 نفر (63 درصد) از بیماران مذکر و 4 نفر (37 درصد) مونث بودند. بیماران حداقل به مدت 3 ماه پیگیری شدند. میانگین مدت پیگیری بیماران 25 ماه (دامنه ی 60-3 ماه) بود. بهترین دید اصلاح شده در 89 درصد بیماران قبل از عمل کمتر بود که بعد از عمل در 5/82 درصد بیماران بیش از رسید. عارضه ی شایع بعد از عمل یووئیت سترون بود که در چهار چشم (1/21 درصد) دیده شد و با درمان طبی بهبود یافت.
عمل جراحی لنزکتومی و ویترکتومی قدامی از راه پارس پلانا همراه با کار گذاشتن عدسی داخل چشمی در اتاق قدامی و انجام پریفرال ایریدکتومی و گذاشتن متصل پیشگیرانه در بیماران با سندروم مارفان و جا به جایی وراثتی عدسی باعث بهبود بینایی در بیش از 80 درصد آنها می شود.