تاثیر مداخلات آموزشی و مراقبتی مستمر (بازدید از منزل) بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی احتقانی قلب

توجه به کیفیت زندگی در بیماران نارسایی قلبی ضمن کاهش میزان مرگ و میر باعث کاهش محدودیتهای جسمی، روحی، روانی و اجتماعی ناشی از اثر ناتوان کننده این بیماری بر مددجویان خواهد شد. لذا این پژوهش با هدف بررسی تاثیر مداخلات آموزشی و مراقبتی مستمر (بازدید از منزل) بر کیفیت زندگی بیماران نارسایی احتقانی قلب بستری در بیمارستان انجام شد. در یک مطالعه کارآزمایی بالینی 110 نفر از بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بستری در بیمارستان هاجر وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد در سال 1385 به روش قابل دسترس انتخاب شدند. نمونه ها از نظر سن، جنس، سطح تحصیلات، میزان کسر تخلیه، محل زندگی و درجه نارسایی قلبی یکسان سازی به دو گروه 55 نفری شاهد و مورد تقسیم شدند. به گروه مورد علاوه بر آموزش های معمول (گروه شاهد) آموزش در زمینه بیماری، داروهای مصرفی، برنامه خود مراقبتی و تغییرات سبک زندگی متناسب با بیماری موجود در روز ترخیص و 3 برنامه بازدید از منزل بعد از ترخیص ارایه گردید. پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی (SF-36) در دو مرحله حین ترخیص و 6 ماه پس از ترخیص در هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمون آماری t مستقل، t زوجی و آمار توصیفی تجزیه و تحلیل گردید. بین دو گروه در بدو مطالعه از نظر مشخصات دموگرافیک، میزان کسر تخلیه، محل زندگی، درجه نارسایی قلبی و میانگین نمره ابعاد 8 گانه کیفیت زندگی تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت. پس از مداخله میانگین نمره کیفیت زندگی در ابعاد جسمی، محدودیت فعالیت به علت مشکل جسمی، انرژی و خستگی، عملکرد اجتماعی، درد بدنی و سلامت عمومی در گروه مورد مداخله بالاتر از گروه شاهد بود (05/0P<) میانگین نمره ابعاد مختلف کیفیت زندگی در بدو مطالعه نسبت به 6 ماه بعد از ترخیص در گروه شاهد کاهش، و در گروه مورد افزایش یافت (01/0P<). پیگیری مراقبتهای پرستاری و آموزشی مبتی بر نیاز بیمار همراه با تغییرات شیوه زندگی در بیماران نارسایی قلبی باعث بهبود وضعیت فیزیکی و ارتقاء کیفیت زندگی در آنان می گردد.