بررسی و مقایسه تغییرات قطعه پروگزیمال (قطعه کندیلی) در جراحی set-back فک پایین در دو تکنیک ساژیتال اسپلیت دو طرفه و ورتیکوساژیتال داخل د هانی

چکیده: حرکات قطعه پروگزیمال در پی عقب راندن قطعه دیستال در استئوتومی های راموس از پیامد های ناخواسته جراحی ارتوگناتیک است. استئوتومی ورتیکوساژیتال داخل د هانی روش نسبتا جدیدی از استئوتومی راموس است که به نظر می رسد از نظر تئوریک قادر باشد تا حرکات قطعه پروگزیمال را به حداقل برساند. در این مطالعه تغییرات عرض اینترگونیال مندیبل و زاویه flaring راموس ها در پی انجام دو تکنیک استئوتومی با یکدیگر مقایسه شده است.
در این تحقیق که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد، 20 بیمار با پروگناتیسم مندیبل بدون آسیمتری انتخاب شدند. 10 بیمار تحت جراحی Intraoral Verticosagittal Ramus Osteotomy (IVSRO)و 10 بیمار تحت جراحیBilateral Sagittal Split Ramus Osteotomy (BSSRO) به منظور set-back فک پایین قرار گرفتند. عرض اینترگونیال و زاویه flaring راموس ها در رادیوگرافی های قبل از عمل و یک و 12 هفته بعد عمل اندازه گیری و ثبت شد. مقادیر تغییرات با استفاده از آزمون آماری کوواریانس بین دو گروه با 05/0P< به عنوان سطح معنی داری مقایسه گردید.
تغییرات عرض اینترگونیال و زاویه flaring راموس در هر گروه بعد از عمل به فاصله یک و 12 هفته معنی دار بود. در زمان های یک و 12 هفته پس از جراحی تغییرات عرض اینترگونیال در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (5/0P=). تغییرات ایجاد شده در flaring راموس ها نیز بعد از یک و 12 هفته بین دو گروه اختلاف معنی داری نداشت (به ترتیب 9/0 P=و 3/0P=).
بر اساس نتایج مطالعه حاضر دو تکنیک مورد مطالعه از نظر تغییرات عرض مندیبل و زاویه flaring راموس ها بعد از عمل اختلاف قابل توجهی با یکدیگر ندارند.