مصرف سیگار در جمعیت 64-15 ساله ایران، سال 1384

مصرف دخانیات به عنوان یکی از عوامل افزایش دهنده ی بار کلی بیماری ها مطرح می باشد که سالانه باعث مرگ 4 میلیون نفر در جهان می شود. مطالعه حاضر به دنبال لزوم تغییر در روند رو به افزایش بیماری های وابسته به شیوه ی زندگی و کمبود مطالعات وسیع در رابطه با الگوی مصرف دخانیات در ایران انجام پذیرفته است.
روش مطالعه به صورت مقطعی (Cross-Sectional) با استفاده از پرسش نامه بوده است. انتخاب نمونه ها با شیوه نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای از کل استان ها بود که در نهایت تعداد 84706 نفر از کل 89457 مورد رکورد اولیه، پس از غربالگری داده ها و حذف موارد مخدوش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از میان افراد مورد مطالعه، 7/49% نفر مرد و بقیه زن بودند. از نظر وضعیت تحصیلی 52% بی سواد یا کم سواد و بقیه باسواد بودند. محل سکونت 8/64% شهر و بقیه روستا بود. 9/79% افراد غیرسیگاری، 3/15% سیگاری فعال، 1/2% سیگاری غیرفعال و 7/2% سیگاری ترک کرده بودند. بیشترین فراوانی نسبی مصرف سیگار در گروه های سنی 35 تا 64 سال بود (001/0>P)، درصد ترک سیگار با افزایش سن، به ویژه در زنان افزایش می یابد (001/0>P). فراوانی نسبی مصرف سیگار در مردان بیشتر از زنان است (001/0>P). فراوانی نسبی مصرف سیگار در شهرنشینان پایین تر بود (001/0>P). میانگین تعداد نخ مصرفی سیگار در روز 69/14 بود. فراوانی نسبی مصرف سیگار با افزایش سطح تحصیلات کاهش می یابد (001/0>P).
این مطالعه که در سطحی وسیع انجام گرفته توانسته است اطلاعاتی پایه را برای مطالعات طولی در آینده فراهم سازد. نیاز به وجود و اشاعه برنامه های کنترلی در مورد توقف و یا کاهش مصرف و پیش گیری از مصرف سیگار در جامعه به خوبی احساس می شود.