بررسی رفتار رانندگان در پذیرش فواصل عبوری قابل قبول بحرانی درتقاطع های بدون چراغ راهنمایی

مقدار ظرفیت و تاخیر در تقاطع ها بخش مهمی از ارزیابی عملکرد شبکه های خیابانی است که معمولا در ساماندهی تقاطع ها و همچنین در مدل های تخصیص ترافیک کاربرد فراوان دارند. کنترل و ارزیابی مقادیر ظرفیت و تاخیر در تقاطع های بدون چراغ به دلیل وابستگی شدید این پارامترها به نوع رفتار رانندگان و نحوه رعایت قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی سخت و دشوار است. اصولا مدل های تعیین ظرفیت و تا خیر تقاطع های بدون چراغ بر پایه سه روش عمده تقسیم بندی می شوند: ا) مدل های وابسته به سرفاصله عبوری قابل قبول رانندگان که در کشورهای آمریکایی و اروپایی مورد استفاده قرار می گیرند. 2) مدل های رگرسیون تجربی که بر پایه پردازش داده های میدانی تقاطع ها استوار بوده که به طور عمده در مرکز تحقیقات کشور انگلستان ارایه شده است. 3) مدل های تداخلی که بر پایه تداخل حرکات عبور کننده از تقاطع، بنیان نهاده شده و در کشورهایی همانند اندونزی وآلمان ارایه شده اند. هدف از این تحقیق ارزیابی جدیدترین الگوریتم ساخته شده در کشور آمریکا (HCM2000)، بر پایه نوع رفتار رانندگان در پذیرش فواصل عبوری قابل قبول است که براساس اطلاعات گردآوری شده از چند تقاطع بدون چراغ راهنمایی شهر تهران به منظور تخمین مقادیر ظرفیت و تاخیردر تقاطع های بدون چراغ شهر تهران کالیبره شده است.