تعیین اثربخشی پروتکل درمانی آزیترومایسین و پردنیزولون در بیماران آسمی مقاوم درمان

مقدمه. شیوع آسم مقاوم فعال در ایران حدود 8/2٪-8/3٪ است. درمان های مختلفی جهت کنترل آسم وجود دارد، که هدف از آن، دستیابی به یک وضعیت فاقد علایم بیماری و بهبود و تقویت کارکرد ریوی با کمترین مقدار مصرف دارو می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه میزان بهبودی کلینیکی، یافته های عملکرد ریوی بیماران مبتلا به آسم مقاوم قبل و بعد از درمان می باشد.
مواد و روش ها. طی یک مطالعه کارآزمایی بالینی به بررسی 30 بیمار مبتلا به آسم مقاوم که طی شش ماه، سالهای 85 و 86 به کلینیک ریه بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) مراجعه نموده اند، با استفاده از شرح حال، معاینه فیزیکی، تکمیل پرسشنامه و اسپیرومتری پرداخته شد. سپس بیماران تحت درمان با پروتکل آزیترومایسین و پردنیزولون قرارگرفتند.
نتایج. میانگین سن بیماران 8/25±36/44سال، میانگین BMI بیمارانKg/m22/4±8/25 و 12بیمار (40%) مرد و 18بیمار (60%) زن بوده اند. میانگین FVC-Percent قبل و بعداز درمان با FullDose به ترتیب 18/03±68/03 و 14/44±70/69 می باشد(226/0P<) و بعداز درمان با آزیترومایسین و پردنیزولون 20/1±81/61 شد (004/0p<). میانگین FEV1-Percent قبل و بعداز درمان با FullDose 20/45±56/69 و 17/2±60/37 می باشد (085/0P<) و بعداز درمان با آزیترومایسین و پردنیزولون16/9±79/58 شد (0001/0p<). میانگین FEV1/FVC قبل و بعداز درمان با FullDose 12/15±66/78 و 12/60±66/97 می باشد (0446/0P<)، و بعداز درمان با آزیترومایسن و پردینزولون11/08±78/11 شد (0001/0p<).
بحث. بعلت عدم پاسخ بیماران به درمان FullDose، بجای افزایش دوز پردنیزولون، آزیترومایسین به درمان اضافه گردید که جواب به درمان قابل توجهی مشاهده شد. علی رغم اینکه گروه کنترل جهت مقایسه درمان با آزیترومایسین وجود ندارد، با این حال مطالعه حاضر نشان میدهد که بجای افزایش دوز پردنیزولون می توان از آزیترومایسین درکنترل و درمان آسم فعال استفاده نمود.