بررسی تاثیر برنامه های بازتوانی قلبی کوتاه مدت بر میزان عود بیماری، مراجعه و بستری مجدد در مبتلایان به انفارکتوس میوکارد

انفارکتوس میوکارد از شایع ترین علل مرگ و میر و ناخوشی در جهان امروز است که معلولیت ها و زیان های اقتصادی و اجتماعی فراوانی به همراه دارد. یکی از روش های پیشگیری ثانویه، انجام برنامه های بازتوانی قلبی با مشارکت پرستاران می باشد. هدف این پژوهش تعیین تاثیر برنامه های کوتاه مدت بازتوانی قلبی بر میزان عود بیماری، مراجعه و بستری مجدد بیماران انفارکتوس میوکارد است.
پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و نمونه های پژوهش 66 بیمار مبتلا به انفارکتوس میوکارد، بستری در مراکز درمانی آموزشی شهر اهواز می باشند که با روش نمونه گیری مبتنی برهدف انتخاب و به طور تصادفی ساده به دو گروه مداخله (32نفر) و شاهد)34نفر) تقسیم شدند. اطلاعات دموگرافیک به وسیله چک لیست از هردوگروه جمع آوری شد. افراد گروه مداخله، تحت برنامه توانبخشی و بازتوانی قلبی به مدت 8 هفته قرار گرفتند. پس از 8 هفته اطلاعات مربوط به میزان وقوع بستری مجدد و عود بیماری در طی این مدت در بیماران هردو گروه به وسیله چک لیست جمع آوری و با استفاده از آزمونهای آماری کای اسکوئر و من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. میزان عود بیماری در بیماران انفارکتوس میوکارد در دو گروه مداخله و شاهد و نیز تعداد موارد بستری مجدد در دو گروه تفاوت معنی دار داشت (001/0P<).
شرکت در برنامه های توانبخشی و بازتوانی قلبی، تعداد موارد عود بیماری، مراجعه و بستری مجدد در مبتلایان به انفارکتوس میوکارد را کاهش می دهد.