استفاده از ساکارز، بعنوان یک محافظ اسمزی در افزایش مقاومت آزولا (Azolla filiculoides Lam.) به تنش شوری و گرما

تاثیر افزودن 75/2 تا 11 مول ساکارز در محیط کشت آزولا (Azolla filiculoides Lam.) بعنوان یک محافظ اسمزی، بر زمان دو برابر شدن آزولا، درصد بقاء و درصد شادابی، در شرایط تنش شوری (هدایت الکتریکی 7 تا 8/ 18 میلی زیمنس بر سانتیمتر) و تنش گرمای شدید (36/42 درجه سانتیگراد) ، با شرایط محیطی بهینه (دمای 18/24 درجه سانتیگراد، هدایت الکتریکی 65/0 میلی زیمنس بر سانتیمتر و شدت نور 2100 لوکس) در قالب دو طرح آزمایشی بلوکهای کاملا تصادفی با 4 تکرار، در اطاقک رشد، مورد بررسی قرار گرفت. در شرایط بهینه رشد (عدم وجود تنش گرما) ، افزودن مقادیر مختلف ساکارز به محیط کشت هایی با شوری 65/0، 8/7 و 18 میلی زیمنس بر سانتیمتر، اختلاف معنی داری بر درصد شادابی (P> 0. 01) و درصد بقاء (P> 0. 05) آزولا نسبت به محیط کشت شاهد (فاقد ساکارز) ایجاد نکرد. در تنش گرمای شدید (36/42 درجه سانتیگراد) و تنش شوری متوسط (1/9 میلی زیمنس بر سانتیمتر) ، افزودن 5/5 مول ساکارز به محیط کشت، باعث افزایش معنی دار درصد شادابی (P< 0. 01) و درصد بقاء (P< 0. 05) آزولا نسبت به محیط کشت شاهد (فاقد ساکارز) شد. در تنش گرمای شدید، افزودن 5/5 مول ساکارز به آب دریای خزر، باعث افزایش معنی دار سرعت رشد آزولا (کاهش زمان دو برابر شدن) ، نسبت به شوری های کمتر شد. (P< 0. 05)