بررسی اثرات شوری و نوع جلبک بر روی تراکم روتیفر (Müller 1786 Brachionus plicatilis) در شرایط آزمایشگاهی

روتیفر Brachionus plicatilis گونه ای است که به آسانی کشت شده و بطور وسیعی در دنیا بعنوان غذای اولیه لارو ماهیان مورد استفاده قرار می گیرد. این گونه بوسیله سه نوع جلبک Nannochloropsis oculata، Isochrysis galbana و Chlorella sp. غذادهی و در چهار شوری مختلف (20، 25، 30 و 35 قسمت در هزار) برای پی بردن به بهترین تراکم ممکنه در شرایط فوق به روش بچ (Batch Culture) کشت و مورد مطالعه قرار گرفت. در این آزمایش میزان تراکم روتیفر در شوری های مختلف معنی دار نبودند (P> 0. 05). اما اثرات متقابل شوری و غذا دارای اختلاف معنی داری بود (P< 0. 05). در شوری 35 قسمت در هزار و غذای N. oculata بیشترین تراکم روتیفر مشاهده شد (378 عدد بر لیتر). آزمون توکی اختلاف معنی داری را بین غذاهای Nannochloropsis و Chlorellaبا غذای Isochrysis نشان داد P< 0. 05)).