ارتباط برخی مشخصات زیست سنجی با تجمع فلزات سنگین در بافت عضله و آبشش ماهی شیربت (Barbus grypus) در رودخانه اروندرود

مطالعه اخیر به منظور سنجش فلزات سنگین (Cd، Pb، Cu، Ni) در بافتهای عضله و آبشش ماهی شیربت (Barbus grypus) از زمستان 1385 تا بهار 1386 صورت گرفت. بافت عضله و آبشش 60 نمونه صید شده به صورت تصادفی تفکیک و جهت سنجش میزان فلزات در بافتهای مذکور از دستگاه جذب اتمی A. A. استفاده گردید. میانگین نتایج در عضله و آبشش برای کادمیوم 83/2، 79/2، سرب 24/16، 03/9، مس 68/2، 98/6 و نیکل 77/0، 39/1 برحسب میکروگرم بر گرم وزن خشک بدست آمد. مقایسه نتایج حاصل با استانداردهای جهانی نظیر، سازمان بهداشت جهانی، وزارت کشاورزی- شیلات و غذای انگلستان و انجمن بهداشت ملی و تحقیقات پزشکی استرالیا و اداره غذا و داروی آمریکا نشان داد که غلظت سرب و کادمیوم بالاتراز حد مجاز می باشد. رابطه خطی مستقیم بین میزان تجمع فلزات کادمیوم و سرب با عوامل طول و وزن کل دربافت عضله و آبشش ماهی مشاهده گردید. بین میزان تجمع فلز مس در بافت عضله با وزن رابطه معنی دار بدست آمد در حالیکه با طول رابطه معنی داری مشاهده نگردید. در بافت آبشش بین میزان تجمع فلز مس با عوامل مذکور رابطه معنی داری مشاهده نشد. بین میزان تجمع نیکل در آبشش با طول و وزن کل رابطه معنی دار وجود داشت، ولی برای عضله رابطه معنی دار بدست نیامد.