بررسی تاخیر جریان ترافیکی در نواحی تداخلی نوع A

ناحیه weaving از برخورد دو یا چند جریان ترافیکی که در حال عبور از بزرگراه هستند به وجود می آید. بالا رفتن ریسک تصادفات به علت تغییرات سرعت و انجام حرکت های مانوری و همچنین ایجاد تاخیر در آزادراه از مسایل مربوط به نواحی تداخلی است. به منظور ارایه طرحی بهینه برای کاهش تاخیرات، ایجاد یکنواختی در سرعت و کاهش تصادفات، نیاز به بررسی و تحلیل دقیق جریان های ترافیکی در این نواحی است.
در این تحقیق ابتدا به مطالعه روش های DUTCH، HCM1 و FRESIM2 جهت مدل سازی ناحیه تداخلی پرداخته شد. پس از مقایسه آیین نامه های HCM و DUTCH نتایج نشان داد که مدل DUTCH مدلی کاملا ریاضی نبوده و از سوی دیگر با توجه به فرض های متعدد محدود کننده در این روش، متدولوژی HCM به عنوان روش بهینه انتخاب شد و زمان سفر و میزان تاخیر برای سناریوهای مختلف با توجه به حجم جریان های ترافیکی، طول ناحیه تداخلی و درصد وسایل نقلیه سنگین، بر اساس این روش مورد بررسی قرار گرفت. از سوی دیگر با شناخت نرم افزار FRESIM و پارامترهای پرداخت آن، ناحیه تداخلی مدل سازی و کالیبره شد. آنگاه با مقایسه خروجی های روش شبیه سازی و خروجی های حاصل از HCM، نتایج نشان داد که این نرم افزار علیرغم قابلیت محاسبه تاخیرات در بالادست (کاهش شتاب) و پایین دست (افزایش شتاب) ناحیه تداخلی، همواره تاخیر کمتری نسبت به آیین نامه HCM محاسبه می کند و از حجم های کم تا زیاد، مقدار تاخیر از 59 تا 205 درصد رشد نشان می دهد. روند افزایش تاخیر در HCM به صورت خطی بوده و لیکن نتایج تاخیر با استفاده از شبیه سازی نشان داد که در حجم های میانی این روند خطی بوده و در حجم های کم و بالا میزان تغییر آن کاهش می یابد.
همچنین نتیجه گیری شد که علیرغم درنظرگیری همسنگ سواری در ناحیه تداخلی معادل نواحی آزادراهی معمولی توسط HCM، این مقدار در FRESIM متفاوت بوده و تاثیر آن بر افزایش میزان تاخیر در حجم های بالاتر، بیشتر است.