بررسی تغذیه کیلکای معمولی در حوضه جنوبی دریای خزر (سواحل استان مازندران)

این مطالعه در سالهای 1384-1383 در سواحل استان مازندران انجام شد. نمونه برداری ها بصورت ماهانه همزمان با فعالیت لنج های صیادی کیلکا در شب صورت گرفت. میانگین و انحراف معیار طول کل ماهیان کیلکا بین 7± 100 تا 5± 113 میلیمتر و وزن آنها بین 9/1± 0/7 تا 0/1± 3/10 گرم نوسان داشت. بیشترین میزان تغذیه در فروردین ماه با تراکم 153± 280 نمونه و زیتوده 6/1± 9/2 میلیگرم بود که 7 درصد آنرا Acartia و 93 درصد را نوزاد و لارو بالانوس در محتویات معده تشکیل می داد. از اسفند ماه تا شهریور ماه 67 تا 100 درصد تراکم موجودات مربوط به نوزاد و لارو بالانوس بود ولی در فصل پاییز و ماه های دی و بهمن زیتوده تحت تاثیر مقادیر بالای راسته پاروپایان (Copepoda) Acartia spp. بوده است.
در فصل بهار با گرم شدن هوا بالانوس تولید مثل می نماید و به همین دلیل نوزاد و لارو آن در جمعیت مروپلانکتون ظاهر شده و در نتیجه در محتویات معده کیلکای معمولی مشاهده شدند. در تابستان بیش از 90 درصد محتویات معده کیلکای معمولی را نوزاد و لارو بالانوس تشکیل داده و با سرد شدن هوا میزان پاروپایان در معده آنها افزایش داشت.