تاثیرکاربرد سیستمهای مختلف تغذی های (آلی، شیمیایی و تلفیقی) و کود زیستی برعملکرد دانه و سایر صفات زراعی آفتابگردان (Helianthus annuus L.)

به منظور بررسی اثر سیستم های کوددهی آلی، تلفیقی، شیمیایی وکود زیستی (ازتوباکتر و آزوسپریلیوم) در راستای کاهش مصرف کودهای شیمیایی بر عملکرد دانه و اجزای عملکرد آن در آفتابگردان رقم آلستار، آزمایشی در سال 1386 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس اجرا شد. عامل اصلی در پنج سطح کودی شامل F1 (100 درصد آلی (، F2 (25 درصد شیمیایی و 75 درصد آلی)، F3 (50 درصد شیمیایی و50 درصد آلی)، F4 (75 درصد شیمیایی و 25 درصد آلی) و F5 (100 درصد شیمیایی (و عامل فرعی در دو سطح تلقیح شامل) I1بذور تلقیح شده با کود زیستی) و) I0تلقیح نشده) با استفاده از طرح کرت خرد شده در چارچوب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار بررسی گردید. عملکرد دانه، درصد پروتئین، درصد روغن، عملکرد روغن، قطر طبق، وزن هزاردانه، تعداد دانه در طبق اندازه گیری شد. نتایج بیانگر آن است که در حالت F3 همه صفات به جز درصد روغن در بیش ترین مقدار بودند. عملکرد دانه در سیستم تلفیقی بیش تر از هر کدام از سیستم شیمیایی و آلی به تنهایی به دست آمد. بذور تلقیح شده با باکتری های ازتوباکتر و آزوسپریلیوم، عملکرد و اجزای عملکرد را در مقایسه با تیمار شاهد (بدون تلقیح بذر) افزایش دادند (I1› I0). نتایج نشان می دهند که عملکرد دانه و اجزای عملکرد در تیمار ترکیب کودزیستی و سیستم تلفیقی کود دامی و شیمیایی بهتر از زمانی است که این کودها به تنهایی استفاده می شوند. بالاترین عملکرد در تیمار F3همراه با تلقیح بذر (I1 (F3به میزان2890 کیلوگرم در هکتار به دست آمد