تاثیر سیلیسیوم بر شدت فتوسنتز و غلظت عناصر غذایی گیاه توتفرنگی در شرایط تنششوری

امروزه تنش شوری مهم ترین تنش غیرزیستی برای گیاهان است و مطالعات جدید نشان داده که سیلیسیوم نقش بسیار مهمی در مقاومت گیاهان به تنش های محیطی از جمله تنش شوری دارد. بدین منظور و جهت ارزیابی تاثیر سیلیسیوم و شوری بر شدت فتوسنتز و غلظت عناصر غذایی گیاه توت فرنگی(Fragaria × ananassa Duch) رقم سلوا، آزمایشی با سه سطح سیلیسیوم (mM 2، 1، 0) و سه سطح کلرید سدیم (mM 40، 20، 0) به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در شرایط کنترل شده گلخانه ای و به صورت آبکشت انجام شد. بعد از اعمال تیمار و در مرحله گلدهی شدت فتوسنتز گیاه اندازه گیری شد. در پایان آزمایش نیز، کل گیاهان از بستر خارج شده و خصوصیات بیوشیمیایی آن ها شامل غلظت عناصر غذایی، پرولین و نشت الکترولیت اندازه گیری گردید. هم چنین غلظت سیلیسیوم برگ نیز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شوری تاثیر معنی داری بر شدت فتوسنتز، نشت الکترولیت و غلظت پرولین داشت. با افزایش سطوح شوری، نشت الکترولیت و غلظت پرولین افزایش و شدت فتوسنتز کاهش یافت، ولی کاربرد سیلیسیوم در شرایط شوری، شدت فتوسنتز را افزایش داد. نشت الکترولیت و غلظت پرولین نیز با تیمار سیلیسیوم کاهش یافت. تنش شوری، غلظت نیترات، پتاسیم، نیتروژن و نسبت K/Na را کاهش و غلظت سدیم و کلر را افزایش داد. افزودن سیلیسیوم به محلول غذایی، غلظت سدیم و کلر را کم ولی غلظت نیترات، پتاسیم، نیتروژن و نسبت K/Na اضافه نمود. غلظت فسفر تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت سیلیسیوم در محلول غذایی، غلظت آن نیز در برگ افزایش یافت، ولی با افزایش سطوح کلرید سدیم، جذب آن کم شده و غلظت نیز کاهش پیدا کرد. بر اساس نتایج حاصل و با در نظر گرفتن سطوح شوری می توان استفاده از یک میلی مولار سیلیسیوم را در شرایط شوری، توصیه نمود.