بررسی اثرات متیل جیوه بر خصوصیات بیوانرژتیک فیل ماهی

احمد قرایی و عباس اسماعیلی ساری، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی نور، گروه شیلاترضا اکرمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آزادشهر، گروه شیلاتمحمدرضا ناظری، اداره کل شیلات استان گلستانچکید همطالعه حاضر در پاییز سال 1385 در کارگاه تکثیر ماهیان خاویاری شهید مرجانی گرگان با هدف بررسی اثرات جیوه آلی بر فاکتورهای بیوانرژتیک (بقاء، رشد، نرخ مصرف غذا، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل خالص) فیل ماهی انجام پذیرفت. به این منظور بچه فیل ماهیان جوان با میانگین وزنی 4±86 گرم با چهار نوع جیره غذایی حاوی متیل جیوه در چهار گروه تیماری با چهار تکرار شامل: 1-گروه شاهد با 04/0، 2- گروه غلظت پایین با 766/0، 3- گروه غلظت متوسط با 8/7، 4- گروه غلظت بالا با 22/16 میلی گرم درکیلوگرم طی 70 روز تحت تیمار قرار گرفتند. پس از 42 روز کلیه بچه فیل ماهی های مربوط به گروه تیمار با غلظت بالای متیل جیوه تلف شدند. نتایج نشان داد که هیچ اختلاف معنی داری (05/0< p) در نرخ مصرف غذا بین گروه های تیماری طی 70 روز وجود نداشت. هم چنین مقایسه نرخ رشد در طی 35 روز اول بین بچه فیل ماهیان گروه تیمار با غلظت بالا و در طی 35 روز دوم بین بچه فیل ماهیان گروه تیمار با غلظت متوسط با گروه شاهد کاهش معنی داری (05/0> p) را نشان داد. بررسی نرخ رشد ویژه نیز کاهش معنی داری (05/0> p) را بین گروه تیمار با غلظت بالا در طی 35 روز اول و گروه تیمار با غلظت متوسط در طی 35 روز دوم نسبت به گروه شاهد نشان داد.