مدیریت صید تجاری شاه میگوی صخره ای در استان سیستان و بلوچستان در سال 1380

مطالعه حاضر با هدف بررسی مدیریت بهره برداری صید تجاری شاه میگوی صخره ای، در ماه های مهر و آبان سال 1380 در مناطق مختلف صی‍ادی سواحل دریای عمان در جنوب استان سیستان و بلوچستان انجام شد. در این مطالعه 1331 نمونه شاه میگوی صخره ای Panulirus homarus Linnaeus، 1758 از مناطق رمین، چابهار، کنارک، پزم و غرب پزم مورد مطالعه قرار گرفتند. با مراجعه به صیدگاه های مناطق مختلف در ساعات اولیه هر روز، طول کاراپاس نمونه ها اندازه گیری و جنسیت، وجود تخم، وضعیت پاهای شکمی ماده از نظر حذف تخم ها، و وجود توده اسپرماتوفوری مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که بالاترین میانگین طول کاراپاس در صیدگاه های غربی استان (02/9±04/80 میلیمتر) و پایین ترین میزان آن در پزم (66/6±46/76 میلیمتر) مشاهده می شود. فراوانی نمونه های ریز سایز صید شده نسبت به سال های 1378 و 1379 افزایش نشان داد اما در مناطق مختلف صی‍ادی اختلاف معنی دار با یکدیگر نداشت. ماده های تخمدار در صیدگاه های مختلف 3/1 تا 8/10 درصد از کل ماده ها را تشکیل داده بودند. این مقادیر نسبت به سال های گذشته کاهش پیدا کرده است. همچنین درصد ماده های دارای توده اسپرماتوفوری در ترکیب صید قابل توجه بود. در منطقه بریس صید شاه میگو در کمتر از یک هفته متوقف شد و در دیگر مناطق حدود یک ماه و نیم بطول انجامید. در این مطالعه راهکارهای لازم جهت مدیریت صید شاه میگو ارائه گردیده است.