بررسی تراکم و پراکنش پلانکتونی در دریاچه سد ماکو

طبق مطالعات پلانکتونی انجام شده طی 12 ماه نمونه برداری از اعماق مختلف دریاچه سد ماکو در سال 1377، بیشترین تراکم فیتوپلانکتونی مربوط به فصل تابستان و حداکثر جمعیت زئوپلانکتونی مربوط به فصل پاییز می باشد.
غالبیت فیتوپلانکتونی در این سد مخزنی با شاخه کریزوفیتا بوده که 76 درصد جمعیت سالانه را دارا بودند و نمونه های غالب آن گونه Cyclotella menenghiniana، Diatoma vulgare، Synedra ulna می باشند. شاخه کلروفیتا با گونه های bijuga Scenedesmusو S. bijugatus در رده دوم قرار دارد. سایر شاخه های فیتوپلانکتونی که از درصد جمعیت کمتری برخوردارند، عبارت از سیانوفیتا، با گونه Oscillatoria limosa، اوگلنوفیتا با گونه Euglena sp. و پیروفیتا با گونه Ceratium hirdinella می باشند.
بیشترین جمعیت زئوپلانکتونی نیز مربوط به شاخه روتاتوریا با 74 درصد جمعیت سالانه بوده پس از آن شاخه بندپایان قرار دارد. بیشترین جمعیت مشاهده شده زئوپلانکتونی مربوط به گونه های Polyarthera dolicopthera، Synchaeta oblonga و Polyarthera vulgaris از شاخه روتاتوریا و از شاخه بندپایان، راسته کلادوسرا گونه Daphnia longispina و راسته کوپه پودا با گونه های Cyclops viridis و C. vicinus در رده های بعدی هستند. مقایسه و آنالیز داده های بدست آمده نشان داده که تجمع پلانکتونها در لایه های سطحی آب بخصوص عمق 5 متر بیشتر و در اعماق بالاتر از جمعیت آنها کاسته می گردد.
مشاهدات پلانکتونی و داده های فیزیکی و شیمیایی نیز بیانگر این مسئله است که این مخزن آبی دارای استعداد و گونه های مناسب پلانکتونی جهت تغذیه در مراحل لاروی بسیاری از ماهیان بوده، اما می بایست ماهی دار کردن این سد مخزنی با برنامه ریزی مناسب و با توجه به تولیدات پلانکتونی انجام گیرد که در نتیجه آن با کنترل وضعیت غذایی و جلوگیری از آلودگی و رشد و تکثیر ماهیان هرز و غیراقتصادی از ذخایر طبیعی این منبع آبی جهت افزایش تولید ماهیان با ارزش شیلاتی استفاده کرد.