بررسی تغییرات تراکم، بسامد و بیوماس سه گونه مهم از جلبکهای قهوه ای Sargassum glausescens، Cystoseria indica، Nizimudinia zanardinii در سواحل استان سیستان و بلوچستان

براساس گشتهایی که در مناطق بین جزر و مدی سواحل استان سیستان و بلوچستان با نوار ساحلی حدود 300 کیلومتر در زمستان سال 1377 انجام گرفت، چهار منطقه گواتر، چابهار، تنگ و گالک از مناطق اصلی رویش سه گونه فوق از جلبکهای قهوه ای بعنوان ایستگاه های مطالعاتی انتخاب گردیدند. سپس پلاتهایی به تعداد لازم در این مناطق بصورت ثابت نصب گردید و برداشت جلبکها از داخل پلاتها بصورت تصادفی و ماهانه بمدت یکسال انجام گردید. پارامترهایی که در این عملیات مورد اندازه گیری قرار گرفت عبارت بودند: از تراکم، بسامد یا فرکانس و بیوماس.
تراکم نسبی براساس شمارش تالهای هر یک از گونه ها به تعداد کل گونه های برداشت شده از داخل پلات تعیین گردید. بدین ترتیب میانگین درصد تراکم نسبی جلبک سارگاسوم در مناطق گواتر، چابهار، تنگ و گالک بترتیب، 17/22، 48/8، 74/6 و 74/7 درصد و جلبک سیستوسیرا بترتیب 18/43، 95/11، 37/22 و 71/37 درصد و جلبک نیزیمودینیا که فقط در دو منطقه چابهار و تنگ حضور داشت بترتیب 85/32 و 48/50 درصد بود. بسامد یا فرکانس جلبک سارگاسوم از اردیبهشت ماه تا مرداد ماه و جلبک سیستوسیرا از خرداد ماه تا مرداد ماه حداقل 5/12 درصد و جلبک نیزیمودینیا در ماه های مرداد و شهریور حداقل صفر درصد بود و حداکثر بسامد هر سه گونه جلبک در ماه های آبان تا بهمن ماه بترتیب در مورد جلبکهای سارگارسوم و سیستوسیرا 100 درصد و جلبک نیزیمودینیا 50 درصد بدست آمد. میانگین سالانه بیوماس تر جلبک سارگاسوم در مناطق گواتر، چابهار، تنگ و گالک بترتیب 9/626، 75/117، 4/183 و 5/42 گرم بر مترمربع، و میانگین سالانه بیوماس تر جلبک سیستوسیرا در مناطق یاد شده بترتیب 9/739، 2/95، 5/504 و 7/436 گرم بر مترمربع و میانگین سالانه بیوماس تر جلبک نیزیمودینیا در دو منطقه چابهار و تنگ بترتیب 2/1352 و 5/1208 گرم بر مترمربع بدست آمد.