کاربرد الگوی پویای داده - ستانده در برنامه ریزی اقتصادی ایران

به رغم نبود آمار و اطلاعات مورد نیاز برای تدوین جدول ضریبهای سرمایه بین بخشی، بسیاری از کشورها از مدل پویای لئونتیف در برنامه ریزی بهره می گیرند. هرچندپژوهشگران، تدوین جدول ضریبهای سرمایه بین بخشی و همچنین کاربرد مدل پویای لئونتیف را برای اقتصاد ایران پیشنهاد کرده اند، ولی تاکنون در این مورد، هیچ گونه کاری صورت نگرفته است. این مقاله برمحور همین موضوع می چرخد و می کوشد که به طور اجمالی فرایندمحاسبه جدول ضریبهای سرمایه بین بخشی را برای اقتصاد ایران در سال 1353 در راستای فراخور جدول تجمعی داده - ستانده سال 1353 ارائه نماید. افزون برآن، کاربرد تجربی چنین مدلی را به ازای نرخهای رشد هدفدار متغیرهای برونزای تقاضای نهایی همراه با تعیین نرخ رشدمتوازن مدل فون نیومن برای اقتصاد ایران مورد ارزیابی قرار می دهد.
مشاهدات تجربی مربوط به نرخ های رشد هدفدار برای دوره 1357-1353 در قالب مدل پویای لئونتیف، نه فقط ضرورت به کارگیری ذخایر ارزی موجود، واردات رقابتی و عرضه داخلی کشور با سناریوهای مختلف واردات برای سالهای مذکور را تبیین می نماید، بلکه همچنین بر مازاد ارز خارجی برای سال 1353 نیز اشاره دارد. بنابراین، مشاهدات تجربی، زمینه ای را به وجود آورده که منجر به محاسبه نرخ رشد فون نیومن همراه با راهبردهای سیاستی برای سال مذکور شده است.