نقش محوری آموزش در صنایع کشور

در این مقاله، کوشیده ایم نقش محوری برنامه ریزی، آموزش و پژوهش را در صنایع برجسته نشان دهیم. نخست، سیمای جهان صنعت در دنیای امروز را ترسیم می نماییم. نقش برنامه را در برنامه ریزی برجسته دانسته و معتقدیم که هر برنامه ای باید با عنایت ویژه به آمایش سرزمین، برنامه ریزی راهبردی، برنامه ریزی توسعه، برنامه ریزی نیروی انسانی، برنامه ریزی آموزشی و برنامه ریزی درسی تنظیم و تدوین گردد. آن گاه نقش آموزش در جهان صنعت را تبیین می نماییم و به این نتیجه می رسیم که هر گونه آموزش صنعتی، متضمن آموزش طرز تفکرصنعتی، مهارتهای ذهنی صنعتی و مهارتهای فیزیکی صنعتی می باشد. قویا توصیه می کنیم که برای ایجاد تغییر در رفتار افراد در دنیای آموزش صنعتی، از آموزشهای ایدئولوژی و رابطه آن باصنعت، آموزش توجیهی، آموزش عمومی، آموزش قبل از کار، آموزش حین کار، آموزش خارج از کار و آموزش مداوم استفاده بهینه گردد. مربیان صنعتی می توانند انواع آموزش صنعتی را ازطریق روش های مختلف تدریس در بخش مهارت آموزی، همچون روش سخنرانی، روش نمایش دادن، روش کنفرانسی (گردهمایی)، روش اجرا کردن، روش شاگرد-استادی و روش چند حسی به کار گیرند.
سرانجام، با ارائه آمارهای مستند، وضعیت پژوهش در کشور را روشن نموده و اطلاعات مفیدی برای مدیران آموزش و کارشناسان صنایع فراهم آورده ایم. تعداد کل پژوهشگران علمی و فنی کشور که در امور پژوهشی فعالیت دارند، 44039 نفر است. هزینه های پژوهشی کشور500 میلیارد ریال است که این مبلغ 0/53 درصد محصول ناخالص داخلی و 1/7 درصد بودجه عمومی دولت می شود. همچنین فعالیتهای علمی و فنی در سطح ملی را نیز آورده ایم. مجموعاپروژه های جاری و پایان یافته، 20449 پروژه است که 85 درصد از این پروژه ها در بخش دانشگاهی و 15 درصد در بخش غیردانشگاهی است و بیشترین پروژه ها در زمینه های کاربردی است. در ضمن، وضعیت پژوهشگران کشور با کشورهای دیگر مقایسه شده است. نسبت پژوهشگران و کارشناسان، به هر یک میلیون نفر جمعیت در کشور، 493 نفر بوده است که این رقم از کشورهای آمریکای لاتین (364 نفر) و کشورهای عربی (363 نفر) بیشتر است، ولی فاصله این شاخص