علم، فن آوری و برنامه سوم جمهوری اسلامی ایران

1. علم و فن آوری، به عنوان محور اصلی توسعه ملی، به ویژه در دهه های اخیر، درکشورها مطرح گردیده و برنامه ریزی و سیاستگذاری ملی در زمینه های علم و فن آوری، سهم مهمی در برنامه ها را به خود اختصاص داده است. کشورهای توسعه یافته نیز راهبردها وراه کارهای نوینی در این بخش مطرح نموده و تغییرات اساسی در شرف شکل گیری است. 2. شرایط محیطی درونی و برونی و سرعت تغییرات آن (زمینه های اقتصادی، سیاسی، زیستمحیطی و اجتماعی) وضعیتی را به وجود آورده است که برای برنامه ریزی میان مدت وبلندمدت انعطاف پذیری را می طلبد و هر کشوری نیازمند شناخت شرایط و چگونگی تغییرات آن بوده تا کمترین صدمه را ببیند و بتواند توسعه ملی پایدار را مستقر نماید.
3. سرمایه گذاری ها، توانایی ها و امکانات فعلی کشور در زمینه علم و فن آوری طی برنامه های گذشته شکل گرفته است و شرایط جدید ایجاب می نماید با نگرشی نظام مند نسبت به آینده، امکانات موجود، نقطه آغازین حرکت طراحی گردد.
4. ارکان علم و فن آوری در چهار زمینه علوم و آموزش عالی، تحقیقات، خدمات علمی، فن آوری مورد بحث قرار گرفته و با توجه به امکانات بالقوه و بالفعل کشور و همچنین نگرش به آینده و شرایط محیطی متغیر، سلسله مراتب برنامه ریزی، عناوین اصلی و جهتگیری ها در هربخش بیان گردیده است.