ابن خلدون و حدود دخالت دولت در اقتصاد، مقایسه با آرای آدام اسمیت

در زمینه کالاهای عمومی، ابن خلدون نقش اساسی برای دولت قایل است و آن را شرطاساسی تاسیس شهر و ایجاد تمدن می داند. برای مخارج دولتی در تنظیم، تعادل و رونق اقتصادی نقش والایی قایل است. همانند اسمیت با فعالیت اقتصادی دولت و انحصار مخالف است و آن را بر هم زننده وضعیت رقابتی و باعث ورشکستگی بخش خصوصی می داند.استنباط نظریه ابن خلدون در خصوص دست نامرئی، گویای آن است که هر چند افکار وی دوراز نظریه اسمیت نمی باشد، ولی متمایز از آن است; به ویژه به دلیل نقش نظارتی دولت که نشان دهنده عدم خوش بینی زیاد وی در این زمینه می باشد.