اثر شوری های مختلف بر میزان املاح، فشار اسمزی، آب بافت بدن، سلولهای کلراید آبششی و درصد تلفات بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum Kamensky 1901)

تغییرات میزان یون های سدیم، کلر، پتاسیم، اسمولاریته، آب بافت بدن و اندازه و تعداد سلولهای کلراید آبشش در بچه ماهیان سفید 0/2، 0/5و1 گرمی در اثر استرس انتقال به شوری های صفر، 7، 12/5 و 16گرم در لیتر در ساعات صفر، 12، 24، 48 و72 پس از شروع آزمایش به همراه درصد تلفات آنها بررسی شد. میزان یون ها و اسمولاریته در وزنهای 0/2و 5/0گرم با افزایش شوری از صفر تا 5/12گرم در لیتر طی 12 ساعت اولیه افزایش یافته و در این ساعت به حداکثر میانگین در شوری 5/12گرم در لیتر رسید (P<0.05). این روند بتدریج کاهش یافت و مقادیر کمی بالاتر از میزان آنها در آب شیرین باقی ماند. آب بافت بدن در شوری مذکور به حداقل میانگین در ساعت 12 رسید (P<0.05) و بتدریج به میزان آن در آب شیرین نزدیک شد. یون ها و اسمولاریته در شوری 16 گرم در لیتر پس از 12 ساعت اولیه به افزایش و آب بافت بدن به کاهش ادامه دادند (P<0.05). روند تغییرات در وزن 1 گرم با افزایش شوری از صفر تا 16 گرم در لیتر مشابه وزنهای 2/0 و 5/0 گرم در شوری های صفر تا 5/12 گرم در لیتر بود و حداکثر میانگین یون ها و اسمولاریته و حداقل آب بافت بدن در شوری 16 گرم در لیتر در ساعت 12 ثبت شد (P<0.05). اندازه و تعداد سلولهای کلراید در وزنهای 0/2 و 5/0 گرم با افزایش شوری از صفر تا 5/12گرم در لیتر طی 12 ساعت اولیه افزایش یافت و حداکثر میانگین آنها در شوری 5/12گرم در لیتر بترتیب در ساعات 12 و 24 ثبت گردید (P<0.05) و تا انتهای آزمایش بدون تغییر محسوس ادامه یافت. اندازه و تعداد سلولهای کلراید در شوری 16 گرم در لیتر پس از 12 ساعت اولیه به افزایش ادامه دادند (P<0.05). روند تغییرات این شاخص ها در وزن 1 گرم با افزایش شوری آب از صفر تا 16 گرم در لیتر مشابه وزنهای 2/0 و 5/0 گرم در شوری های صفر تا 5/12 گرم در لیتر بود و حداکثر میانگین آنها در شوری 16 گرم در لیتر بترتیب در ساعت 12 و 24 ثبت گردید (P<0.05). میزان یون ها و اسمولاریته بافت بدن و اندازه و تعداد سلولهای کلراید با افزایش شوری و وزن به شکل معنی داری افزایش و آب بافت بدن با افزایش شوری کاهش و با افزایش وزن افزایش معنی داری نشان داد (P<0.05). بچه ماهیان 0/2 تا 1 گرمی در شوری صفر و 7 گرم در لیتر در طول آزمایش تلفاتی نشان ندادند. تلفات آنها در شوری 12/5 گرم در لیتر طی 12 ساعت اولیه افزایش و به شکل یکنواخت ادامه یافت. تلفات بچه ماهیان 0/2 و 0/5گرمی در شوری 16 گرم در لیتر پس از 12 ساعت اولیه به افزایش ادامه داد و تا انتهای آزمایش همگی از بین رفتند. روند تلفات بچه ماهیان 1 گرمی در شوری 16 گرم در لیتر مشابه بچه ماهیان 0/2 و 0/5گرمی در شوری 12/5 گرم در لیتر بود. تلفات به شکل معنی داری با افزایش شوری افزایش و با افزایش وزن کاهش یافت (P<0.05).