بررسی تاثیر آزمون مستقیم بالا آوردن پا به صورت فعال بر تونوسیته و فعالیت عضلات ثبات دهنده لگن در زنان

آزمون مستقیم بالا آوردن پا (اس.ال.آر.) به صورت فعال در تشخیص اختلال عملکردی مفصل خاجی- خاصره ای به عنوان یک آزمون معتبر تشخیصی، کیفیت انتقال نیرو بین تنه و پا را بررسی می کند. هدف این مطالعه، مقایسه تغییرات تون و مقدار فعالیت عضلات ثبات دهنده لگن در حین انجام آزمون مستقیم بالا آوردن پا به صورت فعال بین زنان سالم و مبتلا به درد مفصل خاجی- خاصره ای می باشد.
این مطالعه مقایسه ای، به صورت مورد- شاهدی، بر روی 11 زن مبتلا به درد مفصل خاجی- خاصره ای و 15 زن سالم که همگی در محدوده سنی 19 تا 50 سال قرار داشته و به صورت ساده انتخاب شدند، انجام شد. الکترومیوگرافی سطحی از عضلات مستقیم شکمی، مایل خارجی، مایل داخلی، نزدیک کننده طویل، دوسر رانی، سرینی بزرگ و راست کننده ستون مهره ها در دو وضعیت استراحت و حین آزمون فعال به عمل آمده و تونوسیته عضلات ثبت شد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون تی مستقل مقایسه شد.
عضله دوسر رانی به طور معناداری در گروه بیمار نسبت به گروه سالم از تون استراحت بالاتری برخوردار بود(05/0>پی). در گروه مبتلایان به درد مفصل خاجی- خاصره ای، میزان فعالیت برخی از عضلات ثبات دهنده لگن به طور معناداری در حین انجام آزمون اس.ال.آر. فعال کمتر از گروه سالم بود(05/0>پی).
افزایش تون استراحت عضله دوسر رانی و کاهش فعالیت عضلات ثبات دهنده لگن حین آزمون مستقیم بالا آوردن پا به صورت فعال در بیماران مبتلا به درد مفصل خاجی- خاصره ای، نمایانگر تغییر استراتژی کنترل حرکت در ثبات ناحیه کمری- لگنی می باشد. این مسئله می تواند در انتقال نیرو از خلال لگن اختلال ایجاد نماید.