سنجش رابطه ی هوش هیجانی و سبک های همکاری و مصالحه در سرپرستان بیمارستان میلاد

موضوع تعارض شغلی در حرفه ی پرستاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است و مدیریت تعارض نیاز به مهارت هایی دارد که پایه و اساس احساسی دارند. از این رو پرستاران باید چگونگی مدیریت تعارض را به طور اثربخش فرا بگیرند. هدف از انجام این پژوهش بررسی این موضوع بوده که چه رابطه ای بین هوش هیجانی و سبک های مدیریت تعارض در بین سرپرستاران بیمارستان میلاد وجود دارد. پژوهش حاضر مطالعه ای کمی است که بر روی 55 سرپرستار از بیمارستان میلاد در سال 1388 انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه ی بسته پاسخ که بر اساس مقیاس پنج گزینه ای لیکرت تنظیم شده بود استفاده گردید. هوش هیجانی توسط پرسش نامه ی «سایبر یا شرینگ» با پایایی 84 درصد و سبک های مدیریت تعارض به وسیله ی پرسش نامه ی «رابینز» با پایایی 81 درصد سنجیده شد. داده های به دست آمده از این ابزار توسط روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که شامل میانگین، آزمون کالموگراف اسمیرنف، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه بود. سبک همکاری با میانگین 85/11 و سبک مصالحه با میانگین 16/11 سبک های غالب در حل تعارضات بود. بین هوش هیجانی و مدیریت تعارض رابطه ی مثبتی با سطح معنی داری 01/0 وجود داشته. 16 درصد از پراکندگی متغیر مدیریت تعارض توسط پنج متغیر مستقل هوش هیجانی «توجیه» شد. بین خودآگاهی و سبک همکاری با 99 درصد اطمینان رابطه ی مثبت و معنی داری وجود داشت و نتایج این تحقیق نشان داد که هوش هیجانی پرستاران در چگونگی مدیریت کردن تعارضات مؤثر است و پرستاران سبک همکاری و مصالحه را ترجیح می دهند. مطالعاتی از این دست می تواند در جهت افزایش بهره وری نیروی انسانی و در نهایت، سازمان مورد استفاده ی مدیران قرار گیرد.