بررسی اپیدمیولوژیک بیماری اسکلروز منتشر در 187 بیمار بستری شده در مراکز آموزشی درمانی تهران در سال 1377

اسکلروز منتشر بیماری مزمن است که بیشتر، زنان را گرفتار می کند. بروز بیماری از سن نوجوانی شروع و به تدریج افزایش یافته، بعد از 35 سالگی کاهش پیدا می کند. توزیع چغرافیایی این بیماری بسیار ناهمگون بود و شیوعش از 5 در صدهزار تا 250 درصد هزار متغیر است. ایران، از مناطق با شیوع پایین (5 درصد هزار) محسوب می شود و با توجه به جمعیت، انتظار می رود حداقل 3000 بیمار مبتلا به M.S در ایران موجود باشد. توزیع سنی، جنسی و دیگر فاکتورهای اپیدمیولوژیک این بیماری در ایران هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است و این پژوهش گامی در این راه است.
این مطالعه، روی تمامی بیماران M.S بستری شده در مراکز آموزشی درمانی تهران در سال، 1377 انجام شد.
یافته های پژوهش نشان داد که اکثر بیماران مورد مطالعه مونث (%63/3 مونث و 36/4% مذکر) بوده و نسبت جنسی زن به مرد حدود 1/74 به یک می باشد. اکثر بیماران متاهل بوده و متوسط سن شروع بیماری 28 سال است. اولین تظاهر بیماری در %49/2 بیماران (بالاترین فراوانی) ضعف اندام و در %33/7 تاری دید و دوبینی و در %32/2 اختلالات حسی بود.
شایعترین نشانه بالینی، اشکال در راه رفتن بوده و اکثر بیماران با کمک دیگران یا با وسیله کمکی قادر به راه رفتن هستند.