الحاق یا عدم الحاق به کنوانسیون رفع تبعیض از زنان

سرنوشت زنان بعنوان نیمی از جمعیت روی زمین در تاریخ تمدن بشری دستخوش حوادث و تحولات مختلفی بوده است. زیرا نوع نگرش جوامع، اساس شیوه های رفتار با او را ترسیم می کرده است. بر این اساس، زن گاه مورد تقدیس و بعنوان منشا تولید و تکثیر نسل از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده، و گاه بدلایل مختلف مثل انعطاف روانی و ضعف نسبی جسمانی مورد تهاجم، تطمیع و تهدید قرار می گرفته است.
در اروپای بعد از رنسانس به موازات دیگر تحولات، در زمینه مسائل زنان که از هر گونه مزایای حیثیتی و مالی محروم بودند کم کم دغدغه هایی ایجاد شد و به حمایت از حقوق زنان و به رسمیت شناختن آنان در محافل جمعی، و استرداد حقوق مالی و غیر مالی آنان نظریاتی عرضه شد، و کم کم مدافعاتی صورت پذیرفت که زمینه را برای ایجاد یک سلسله معاهدات بین المللی فراهم می ساخت. این تحولات همه به سود زنان نبود؛ از بعضی مشکلات کاست و بر بعضی دیگر افزود؛ اما موجب گردید که دولتها در شیوه های قانونگذاری درباره زنان تجدید نظرهایی صورت دهند یا معاهداتی را در عرصه بین المللی پذیرا شوند.
کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان موضوعی است که به جهات مذکور امروزه مورد تاکید و توجه سازمان های بین المللی قرار گرفته و بحث الحاق و عدم الحاق بدان یک موضوع عمده در سطح جهان شده است. در این مقاله این موضوع از ابعاد مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته خصوصا در عدم انطباق برخی موارد کنوانسیون با قوانین اساسی و مدنی جمهوری اسلامی ایران سخن رفته است.