تاثیر تحریک حسی با استفاده از جلیقه وزین بر مهارت های حرکتی و توجه در کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری

رشد توجه و مهارتهای حرکتی در یادگیری، رشد و کارهای روزمره زندگی کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری اهمیت زیادی دارد. این در حالی است که نقص قابل توجهی در زمینه مهارتهای حرکتی و توجه در این کودکان مشاهده می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تحریک حسی به وسیله جلیقه وزین بر مهارتهای حرکتی و توجه کودکان 10-6 ساله دارای اختلالات یادگیری بود.

در این مطالعه مداخله ای و تجربی، شرکت کنندگان در پژوهش شامل 12 کودک 10-6 ساله مبتلا به اختلالات یادگیری مراجعه کننده به مراکز توانبخشی وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی بودند که به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و مقایسه جای گرفتند. نمونه ها از طریق نمونه گیری ساده و در دسترس انتخاب شدند. مهارتهای حرکتی و توجه طی دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس رشد حرکتی لینکلن ازرتسکی و مقیاس رتبه بندی کانرز اندازه گیری و نتایج ثبت شد. مداخله پژوهش به صورت ارائه تحریک حسی مداوم با استفاده از جلیقه وزین در طی خدمات معمول کاردرمانی به قرار 3 جلسه 45 دقیقه ای در هفته و برای 12 جلسه بر روی گروه مداخله اجرا شد. داده های پژوهش با استفاده از آزمون رتبه های نشان دار ویلکاکسون و آزمون من- ویتنی تحلیل شد.

بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون مهارت های حرکتی در گروه مداخله تفاوت معناداری وجود داشت(0٫003= P)، ولی در گروه مقایسه تفاوت معناداری وجود نداشت. همچنین بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون توجه در گرو ه های مداخله و مقایسه تفاوت معناداری وجود نداشت.

یافته های این پژوهش حاکی از آن است که تحریک حسی مبتنی بر جلیقه وزین از لحاظ آماری بر مهارت های حرکتی موثر بوده، اما بر توجه تاثیر معناداری ندارد؛ لذا می توان از این فن در جهت بهبود رشد مهارت های رشد حرکتی در کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری بهره گرفت.