مقایسه اثر دو روش جدید و رایج «آموزش در خانواده برنامه توانبخشی مبتنی بر جامعه» بر آگاهی، مهارت و نگرش کارکنان محلی توانبخشی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر روش جدید «آموزش برنامه توانبخشی مبتنی بر جامعه در خانواده معلولان جسمی-حرکتی» بر آگاهی، مهارت و نگرش کارکنان محلی توانبخشی (توان یاران) در مناطق روستایی با برنامه آموزشی رایج انجام شد.

در این کارآزمایی میدانی 34 توان یار محلی تازه وارد در استان لرستان بر اساس روستای محل اشتغال، به دو گروه 18 و 16 نفره تقسیم شده، سپس هر یک از دو گروه به یکی از دو شیوه دریافت آموزش جدید «تکنیک های بارش افکار و ایفای نقش» و رایج «سخنرانی و روخوانی متن کتابچه های آموزشی» تخصیص یافتند. در شیوه جدید محتوای کتاب های خانواده ساده نویسی شده، کتابچه راهنمای آموزشی توان یار اضافه شد. آگاهی و نگرش دو گروه قبل و بلافاصله پس از دوره آموزشی با استفاده از پرسش نامه ای مستخرج از محتوای کتابچه های آموزش در خانواده و مهارت ایشان از طریق امتحان عملی مورد سنجش قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و من ویتنی استفاده شد.

میانگین نمرات آگاهی و مهارت توان یاران آموزش دیده به شیوه جدید نسبت به گروه دیگر افزایش بیشتری داشت (0٫001P<) و توان یاران آموزش دیده به شیوه جدید به نسبت بیشتری به مراقبان تحت پوشش خود علاوه بر ارائه آموزش شفاهی آموزش عملی ارائه کرده بودند (0٫028P=). اما نگرش دو گروه در مورد اثر بخشی برنامه تفاوت معناداری نداشت.

از آنجا که آموزش به شیوه جدید در ارتقاء سطح آگاهی و مهارت توان یاران محلی تاثیر بیشتری داشته، اما منابع تخصیص یافته تفاوت چندانی نداشتند، برنامه ریزی برای جایگزینی شیوه جدید شایسته به نظر می رسد.