رابطه شیوه های فرزندپروری والدین و اضطراب مدرسه در دانش آموزان پسر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

تعیین رابطه شیوه های فرزندپروری والدین و اضطراب مدرسه با توجه به متغیر خودپنداره در دانش آموزان پسر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر 18-12 سال شهر کرمانشاه هدف این مطالعه می باشد.
این مطالعه از نوع همبستگی است. روش نمونه گیری این پژوهش تمام شمار بود. جمعیت مورد مطالعه کلیه دانش آموزان پسر عقب مانده ذهنی آموزش پذیر 1812 سال شهر کرمانشاه می باشد. ابتدا ملاک های ورودی برای کل جامعه (157 نفر) اعمال شد، بدین طریق دانش آموزانی که والدین آنها بین 30 تا 55 سال سن داشته و حداقل تحصیلات آنها پنجم ابتدایی بوده، وارد مطالعه شدند؛ پس از اعمال این ملاک ها تعداد 125 نفر باقی ماندند؛ آزمون خود پنداره بر روی کلیه دانش آموزان اجرا شد سپس از میان 125 دانش آموز موجود 83 نفر انتخاب شدند. و بعد آزمون شیوه های فرزندپروری توسط والدین دانش آموزان و آزمون اضطراب مدرسه توسط معلمین آنها تکمیل شد. داده های حاصل با آزمون های آماری شامل آزمون کلموگروف اسمیرنوف (برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها)، همبستگی پیرسون و اسپیرمن (برای بررسی رابطه میان متغیرها) و آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که شیوه فرزند پروری مقتدرانه پدر (002/0P=) و مادر (001/0P=) رابطه منفی معنادار با اضطراب مدرسه دارند. همچنین شیوه فرزند پروری مستبدانه پدر (009/0P=) و مادر (020/0P=) رابطه مثبت معنادار با اضطراب مدرسه دارند. علاوه بر این شیوه فرزند پروری سهل گیرانه پدر (319/0P=) و مادر (452/0P=) رابطه معناداری با اضطراب مدرسه ندارند و مشخص شد که خودپنداره تاثیر معناداری بر اضطراب مدرسه دانش آموزان عقب مانده ذهنی دارد (004/0P=).