بررسی تاثیر سطوح زیروبمی و بلندی صوت بر الگوی انسداد چاکنای در افراد دارای صوت بهنجار

الگوی انسداد چاکنای مهم ترین نشانه استروبوسکوپی است که برای قضاوت راجع به بهنجار بودن عملکرد حنجره بکار می رود. الگوی انسداد کامل معمولا مشخصه آواسازی بهنجار است اما تحقیقات اخیر نشان می دهد الگوی انسداد کامل تنها الگوی بهنجار نیست.
در این مطالعه مقطعی از بین 218 دانشجو و پس از تاریخچه گیری، ارزیابی ادراکی و ارزیابی صوت از دیدگاه فرد، 80 نفر (58مونث و22مذکر) با میانگین سنی19/21 به صورت تصادفی انتخاب شدند که نتایج ارزیابی ها دال بر بهنجاربودن صوت آن ها بود. ارزیابی ویدئولارنگوسکوپی حین تولید واکه i// در زیر و بمی و بلندی عادتی، زیر، بم، بلند و آهسته انجام شد و الگوی انسداد چاکنای در سطوح آواسازی فوق ثبت و بین افراد مذکر و مونث مقایسه گردید. فراوان ترین الگو در کل آواسازی ها، الگوی انسداد کامل و پس از آن الگوی شکاف خلفیY بود. مقایسه فراوانی ها دال بر وجود تفاوت معنادار در الگوی انسداد بین افراد مذکر و مونث (000/0= p). و سطوح عادتی، زیر، بم، بلند و آهسته بود(000/0= p). تفاوت معنادار در الگوی انسداد حین تولید انواع زیر و بمی ها در افراد مونث (000/0= p) و حین تولید انواع بلندی ها در افراد مذکر(0001/0= p) دیده شد.
مشاهده الگوهای انسداد ناکامل به ویژه شکاف خلفی در افراد دارای صوت بهنجار دور از انتظار نیست. تغییر در سطوح آواسازی می تواند شکل انسداد چاکنای را به طور معنادار تحت تاثیر قرار دهد اما نحوه تاثیر آن در افراد مذکر و مونث مشابه نیست.