تاثیر منبع چربی جیره و فرآوری دانه جو بر عملکرد گاوهای هلشتاین در اوایل شیردهی

هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر روش فرآوری دانه جو و نوع منبع چربی بر عملکرد گاوهای هلشتاین در اوایل دوره شیردهی بود. تعداد 8 راس گاو هلشتاین شیرده با میانگین وزن 71 ± 572 کیلوگرم و روزهای شیر دهی 10 ± 45 روز در قالب یک طرح مربع لاتین 4 × 4 با چهار جیره در چهار دوره 21 روزه تحت آزمایش قرار گرفت. جیره های آزمایشی حاصل ترکیب دو روش از فرآوری دانه جو (آسیاب کردن یا پلت کردن) و دو منبع چربی (پنبه دانه یا دانه کلزا) بود. مصرف نیتروژن تحت تاثیر روش فرآوری دانه جو قرار گرفت و در گاوهایی که با جو آسیاب شده تغذیه شده بودند بیشتر از گاوهایی بود که جو پلت شده مصرف کرده بودند (04/0=P). نیتروژن ابقا شده تحت تاثیر اعمال تیمارها قرار نگرفت ولی فرآوری دانه جو دفع نیتروژن مدفوع را تحت تاثیر قرار داد و در گاوهایی که جو آسیاب شده مصرف کردند بطور معنی داری بالاتر از گاوهایی بود که جو پلت شده مصرف کردند (001/0 = P). منبع چربی یا روش فرآوری دانه جو اثر معنی داری بر درصد چربی و پروتئین شیر نداشت؛ ولی مقدار مواد جامد بدون چربی تحت تاثیر منبع چربی و روش فرآوری دانه جو قرار گرفت و در گاوهایی که جو آسیاب شده و دانه کلزا مصرف کردند بالاتر بود (05/0>P). تولید شیر تحت تاثیر روش فرآوری دانه جو قرار گرفت و در گاوهایی که جو آسیاب شده مصرف کردند مقدار شیر 64/0 تا 9/1کیلوگرم در روز بیشتر از گاوهایی بود که جو پلت شده مصرف کردند (04/0 = P). فرآوری دانه جو مصرف خوراک را تحت تاثیر قرار داد (04/0 = P) و در گاوهایی که جو آسیاب شده مصرف کردند مقدار 15/1 تا 18/2کیلوگرم در روز بیشتر از گاوهایی بود که جو پلت شده مصرف کردند. منبع چربی یا روش فرآوری دانه جو اثر معنی داری بر قابلیت هضم مواد مغذی و متابولیتهای خونی نداشت. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که فرآوری دانه جو و نوع منبع چربی می تواند عملکرد گاوهای شیرده را تحت تاثیر قرار دهد و فرآوری دانه جو در مقایسه با منبع چربی تاثیر بیشتری بر عملکرد گاوهای شیری داشت.