تحلیل و تست نرخ زوال ارتعاشات در خط آهن بالاستی

ریل به عنوان یکی از منابع غالب تولیدکننده نویز در راه آهن در سرعت های معمول (تا 160 کیلومتر بر ساعت) شناخته شده است. مدل های تئوری نویز غلتشی نشان داده اندکه نرخ زوال ارتعاشات در طول ریل، طول موثر انتشار نویز را کنترل می کند و در نتیجه ارتباط مستقیمی با انتشار نویز ریل دارد. در این مقاله، به بررسی نرخ زوال ارتعاشات و ارتباط آن با نویز ریل به کمک مدل سازی المان محدود و اندازه گیری میدانی پرداخته شده است. ریل با تکیه گاه های متناوب که معرف ریل بالاستی می باشد، در نرم افزار ABAQUS مدل سازی شده و پس از تحلیل، پاسخ ارتعاشی ریل استخراج شده و نرخ زوال در هر باند فرکانسی 3/1 اکتاو محاسبه شده است. همچنین توسط دو شتاب سنج، یکی روی محل تراورس و دیگری در محل بین تراورس ها روی خط متروی صادقیه اندازه گیری میدانی انجام شده و نرخ زوال عمودی خط به دست آمده است. مقایسه نتایج نرخ زوال به دست آمده از مدل سازی المان محدود و اندازه گیری میدانی، مطابقت خوبی را نشان داده است. همچنین مطابق نتایج اندازه گیری میدانی، در فرکانس های پایین فرکانس قطع، نرخ زوال مربوط به شتاب سنج در محل تراورس از نرخ زوال مربوط به شتاب سنج در محل بین تراورس ها، تقریبا 2 دسی بل کمتر می باشد ولی در فرکانس-های بالای فرکانس قطع نتایج مربوط به دو شتاب سنج تقریبا منطبق بر یکدیگر می باشند.