نشریه مطالعات مهندسی انتظامی
پیاپی 35 (پاییز 1396)

جهان وکایناتی که در آن زندگی می کنیم طبق قوانین فیزیک در یک آنتروپی قرار دارد ودر این مسیر از نظم به بی نظمی همواره اشیا وساخته های بشری در مسیری به سمت بی نظم شدن وتخریب قرار می گیرند .این آنتروپی موجود در ذات کاینات است که برای اشیاء وساختمانها زمان تخریب وبی نظم شدن تعیین می کند. ودر این مسیری که ساخته های دست بشر به سمت نابودی دارند . فقط انسان هوشمند است که قادر خواهد بود از دل بی نظمی موجود در ذات اشیاء نظم جدیدی بوجود آورد .وکمترین آسیب را به محیط زیست وارد سازد. این فرایند ازهم پاشیدگی یا بی نظمی طبیعت است که انسان را به سمت باز یافت هرچه بیشتر بی نظمی ها وایجاد نظمی جدید از دل آنها سوق می دهد. ودر این راه صنغت ساختمان از آن دسته صنایعی است که با رشد شهر نشینی همواره در مسیر تولید ساخته های جدید قرار دارد واین ساخته ها بسته به عوامل محیطی متعدد دارای زمان وعمر مفید مشخصی است که با طی شدن آن این احداثات وساخته ها باید جایگزین گردد ودر این فرایند جایگزینی ضرورت باز یافت مواد وعناصر مصداق عینی پیدا می کند و جهت نیل به باز یافت مطلوب هرچه در انتخاب مواد وعناصر به کار رفته در تولید فضا .معماران وطراحان به سمت مواد قابل باز یافت حرکت کرده باشند و فضا های مورد نیاز را برآن اساس خلق کرده باشند امید بیشری به آینده ای روشنتر وبدور از آلودگی های حاصل از بی نظمی مواد خواهیم داشت. در فرایند تولید ساختمان نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران نیز با در اختیار داشتن سهم بزرگی از ساخته های کالبدی با بهره گیری از روش های نوین در انتخاب مصالح ساختمانی وایجاد فرهنگ استفاده از آنها قادر خواهد بود سهم زیادی در اقدام عملی در اقتصاد مقاومتی ایفا نماید . وضمن دست یابی به نیاز های کالبدی خود با هزینه های بسیار کمتر در حفظ محیط زیست نیز نقش مهمی داشته باشد.این مقاله می کوشد ضمن بررسی مواد ومصالح موجود در فرایند باز یافت نسبت به پیشنهاد عملی در خصوص ومعرفی مواد نوین در حوزه صنعت ساختمان اقدام نماید وهمچنین زمینه را برای ایجاد ضرورت انجام تحقیقات و مطالعات تکمیلی فراهم سازد .تا در آینده نزدیک شاهد اجرای اولین پروژه کاملا قابل باز یافت در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران ودر سطح نیروهای مسلح باشیم.

سکونت گاه های غیر رسمی یک پدیده ای است همراه با پیشرفت صنعتی مسایل و مشکلات شهری که اقتصاد، از زمره پدیده حاشیه نشینی ، نقش بسزایی در ویرانی مبلمان شهری،توسعه شهری و تراکم جمعیت در مناطق حاشیه شهری دارد و رویداد یک زندگی اجتماعی ایده ال همچنین تسلط بر جرایم بزه کارانه را تا حدودی کاسته که همه دستگاه ها و سازمان های دولتی به نوعی هزینه هایی جهت برخورد این گونه معظلات نسبت به هزینه های اولیه مبلمان شهری درطراحی و اقدامات آن می شوند. حاشیه نشینی همیشه به دور از آمیختگی فرهنگی و اجتماعی عموم مردم، آسیب های جدی در توسعه شهرها داشته است سکونت گاه های غیر رسمی به عنوان بی انضباطی شهری و عدم مهارت مدیریت در اجرای طرح های شهرداری ها در برنامه ریزی شهری و تلفیق خرده فرهنگ های خاص شامل وجود فقر و اشتغال کاذب و ضعیف در خدمات رفاهی شهری خواهند شد. همه این اتفاقات باعث تجمیع کاری زیاد در به کار گیری نیروهای انتظامی وسازمان های ذی ربط که هزینه های گزاف مالی را در برخورد با جرایم بزهکارانه در سطح شهر خواهند داشت.

اجاق های چوبی قدیمی دارای بازدهی پاییین هستند. در این مطالعه، محفظه ی احتراق به وسیله ی دو ابزار بهبود داده شده است. یک پنکه ی برقی که با افزایش نسبت هوا به سوخت باعش افزایش بازدهی سیستم میشود، همیچنین باعت کاهش الایندگی دود خروجی سیستم از طریق احتراق کامل چوب میشود. علاوه بر ان مولد ترموالکتریک با تولید برق میتواند تمام نیاز های اولیه ی مصرف کننده را برطرف کند. در این مطالعه یک سیستم خنک کننده از طریق اب مورد استفاده واقع شده است که باعث افرایش بازدهی مولد ترموالکتریک شده و عین حال تولید کننده ی اب گرم برای مصارف خانگی میباشد. در ازمایشات به عمل امده، به صورت میانگین میزان 7.9 وات از یک مولد ترموالکتریک تجاری با سطح مقظع 56 * 56 میلیمتر بدست آمده است که در حالت نامی توانایی تولید 14.7 وات برق را دارد. مجموع توان تولید شده از طریق اجاق برابر با 166 وات می باشد. در این مطالعه میزان قابل قبولی از نسبت سوخت به زمان برای مصارف خانگی توضیح داده شده است. اجاق مورد ازمایش، برای برآورده کردن تمام نیاز های اولیه ی خانگی از جمله برق، گرما، آشپزی و آب گرم طراحی شده است.

این معماری در بین دو جنگ جهانی اول و دوم یعنی عمدتا در دهه های 20 و 30 میلادی در اروپا و آمریکا مطرح بود. در دوره معماری مدرن اولیه، کماکان سبک های تاریخ گرایی همچون نیوکلاسیک، رمانتیک، و بالاخص التقاطی به عنوان سبک های مهم و رایج در غرب حایز اهمیت بودند. که همچون مکتب شیکاگو در یک دوره نسبتا کوتاه بیست ساله در مقابل سبک های تاریخ گرایی نتوانست دوام بیاورد. در پایان جنگ جهانی اول و نیاز به ترمیم خرابی های جنگ و تولید انبوه ساختمان، گرایش به معماری مدرن افزایش یافت و دوری از سبک های پرزرق و برق تاریخی مورد توجه قرار گرفت و یکی از مسایل مهم در دوره مدرن متعالی مسیله صنعت، تولیدات صنعتی و تکنولوژی بود. یکسری معماران سعی در قطع کردن وابستگی های معماری مدرن در گذشته و تاریخ گرایی داشتند، از جمله آنان « والتر گروپیوس، میس ونده رو و لوکور بوزیه » که همگی خواهان جایگزین نمودن تکنولوژی و عملکرد، به عنوان منبع الهام معماری شدند و گروهی دیگر مانند هوگوهرینگ ، فرانک لویدرایت و الوار التو خواهان استفاده از امکانات مدرن برای رسیدن به یک معماری همگون با طبیعت بودند.