فهرست مطالب

مجله چشم پزشکی بینا
سال دهم شماره 4 (تابستان 1384)

  • تاریخ انتشار: 1384/05/25
  • تعداد عناوین: 19
|
  • مقالات پژوهشی
  • حسین بهاروند، مرضیه ابراهیمی، محمدعلی جوادی، بهرام عین اللهی، محمد معصومی صفحه 419
    هدف
    ارزیابی کشت یاخته های بنیادی لیمبوس قرنیه انسانی با حفظ خواص ذاتی و قدرت تکثیری آنها در آزمایشگاه به منظور پیوند در بیماران دچار نقص یاخته های بنیادی ناحیه لیمبوس.
    روش پژوهش: نمونه های لیمبوس حاوی یاخته های بنیادی، از بانک چشم جمهوری اسلامی ایران تهیه شد. کشت قطعات لیمبوس بر روی پرده آمنیونی بدون یاخته (برهنه) به مدت 21 روز صورت پذیرفت. موفولوژی یاخته ها پس از 13 و 21 روز کشت، توسط ایمونوسیتوشیمی، با استفاده از پادتن های کانکسین 43 کراتین – 3 و پان سیتو کراتین و بیان ژن های اختصاصی قرینه با روش RT-PCR مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    پس از 2 تا 3 هفته یاخته های اپی تلیوم لیمبوس، صفحه ای در اندازه تقریبی 2×2 cm2 بر روی پرده آمنیونی برهنه تشکیل دادند. مطالعه هیستولوژی صفحه اپی تلیومی تشکیل شده نشان داد که این یاخته ها متشکل از 4-1 لایه یاخته ای بین محل قرارگیری قطعه بافتی و حاشیه کشت می باشند. بررسی های ایمونوسیتوشیمی با استفاده از نمونه های لیمبوس و قرینه طبیعی و لیمبوس کشت شده، نمایانگر بیان کراتین -3 و کانکسین -43 در نمونه های قرنیه طبیعی بود ولی بیان ضعیفی از این نشانگرها در یاخته های کشت شده دیده شد. هم چنین تحلیل داده های RT- PCR نشان داد که ژن P63 وK12 هم در یاخته های لیمبوسی کشت شده و هم در نمونه های لیمبوس طبیعی بیان می گردد؛ در حالی که در قرنیه، تنها بیان ژن های K3و k12 دیده شده و بیان P63 مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    مطالعه نشان داد که یاخته های لیمبوسی طی 21 روز کشت خواص بنیادی خود را از نظر موفولوژی و بیان ژن های خاص آن ناحیه حفظ نمودند و می توان از آنها برای درمان بیماران دچار نقص یاخته های بنیادی لیمبوسی استفاده نمود.
  • محمد ابریشمی، عباس باقری، حسین سالور، محمدرضا جمشیدی، هاجر شهبازی صفحه 430
    هدف
    مقایسه نتایج روش های جراحی اصلاح اکتروپیون سیکاتریسی در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان لبافی نژاد بین سال های 82-1372 روش پژوهش: مطالعه به روش بررسی داده های موجود در پرونده بیمارستانی بیمارانی انجام شد که با تشخیص اکتروپیون سیکاتریسی به تنهایی یا همراه با سایر انواع اکتروپیون بین سال های 1382-1372 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند.
    یافته ها
    از 84 بیماری که مورد مودر بررسی قرار گرفتند، 92 پلک جراحی شدند و از 9 روش جراحی استفاده شد. بیش ترین فراوانی را روش z – پلاستی داشت و پس از آن، به ترتیب عمل توام (lateral tarsal strip) LTS + گرافت پوستی، LTS به تنهایی، روش سه بخیه به تنهایی عمل توام سه بخیه + LTS گرافت پوستی تمام ضخامتی، Canthal placation تارسورافی و عمل توام LTS + تارسورافی قرار داشتند. در کل از 92 پلک عمل شده، 60 مورد اصلاح مناسب داشتند که بیش ترین آن ها مربوط به روش توام LTS + گرافت پوستی بودند و بعد گرافت پوستی به تنهایی و به دنبال آن z پلاستی قرار داشتند.
    نتیجه گیری
    نتایج جراجی با استفاده از گرافت پوستی در اصلاح اکتروپیون سیکاتریسی پلک ها بهتر از نتایج جراحی بدون استفاده از آن است.
  • احمدعلی فردوسی، شهرزاد رضایی، ژاله رجوی، زهرا ربانی خواه، آرش انیسیان صفحه 437
    هدف
    تعیین نتایج درمانی و عوارض بلفاروتومی و تارسوتومی در آنتروپیون سیکاتریسی پلک فوقانی و مقایسه دو روش در مراجعه کنندگان به بیمارستان امام حسین (ع) طی سال های 82 – 1381.
    روش پژوهش: تحیقی به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده (randomized clinical trail) بر روی مبتلایان به آنتروپیون سیکاتریسی با شدت متوسط در پلک فوقانی انجام شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه بلفاروتومی و تارسوتومی قرار گرفتند و طی یک دوره 6 ماهه، از نظر میزان موفقیت عمل جراحی (عدم تماس لبه پلک و مژه با قرنیه) و عوارض، پی گیری شدند.
    یافته ها
    تحقیق بر روی 60 پلک فوقانی از 37 بیمار (10 مرد و 27 زن) انجام شد که 30 پلک تحت عمل جراحی بلفاروتومی و 30 پلک تحت تارسومتی قرار گرفتند. متوسط سن در گروه بلفاروتومی 7±7/68 سال و در گروه تارسوتومی 14+2/61 سال بود (3/0=P). علت همه موارد آنتروپیون، تراخم بود. میزان موفقیت عمل جراحی در گروه بلفاروتومی 3/93 درصد و در گروه تارسوتومی 7/96 درصد بود (5/0=P). از نظر عوارض فقط عارضه دندانه دار شدن (notching) پلک در گروه بلفاروتومی بیش تر بود (7/16 درصد در مقابل صفر) ولی از نظر سایر عوارض، از جمله میزان عود و عفونت زخم، کم اصلاحی، گرانولیشن پیوژنیک و تریکیازیس، اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    عمل جراحی بلفاروتومی و تارسوتومی در آنتروپیون سیکاتریسی با شدت متوسط پلک فوقانی، موفقیت زیادی دارند و با توجه به این که تارسوتومی ساده تر است و نیاز به برش پوست ندارد؛ می تواند به عنوان روش ارجح در درمان آنتروپیون سیکاتریسی متوسط پلک فوقانی مطرح باشد.
  • الوالفضل کسایی، محمدرضا پنجتن پناه، علی صادقی طاری، سید ضیاء الدین طباطبایی صفحه 443
    هدف
    ارزیابی و مقایسه میزان نمایان شدن ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت با دو پوشش مش مرسیلن و صلبیه دهنده.
    روش پژوهش: در یک مجموعه موارد مداخله ای مقایسه ای آینده نگر، 60 بیمار با مراجعه پیاپی تحت عمل انوکلیشن اولیه با کار گذاری ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت قرار گرفتند و به طور تصادقی در یکی از دو گروه پوشش مش مرسیلن یا صلبیه دهنده قرار گرفتند. سپس در پایان دوره پی گیری که حداق 6 ماه بود، میزان نمایان شدن ایمپلنت بررسی شد.
    یافته ها
    گروه مش مرسیلن شامل 30 بیما (21 مرد و 9 زن) و گروه صلبیه دهنده نیز شامل 30 بیمار (20 مرد و 10 زن) بودند. میانگین سنی در گروه مش مرسیلن 4/36 سال (77 – 10 سال) بود و در گروه صلبیه 5/28 سال (85-8 سال) بود. شایع ترین علت انوکلیشن در هر دو گروه، ضربه بود؛ به ترتیب 3/53 درصد در گروه مش مرسیلن و 6/56 درصد در گروه صلبیه. در گروه مش مرسیلن در طول مدت پی گیری که به طور متوسط 4/10 ماه و از 6 تا 18 ماه بود؛ موردی از نمایان شد ایمپلنت دیده نشد ولی در گروه صلبیه، یک مورد نمایان شدن ایمپلنت در مدت پی گیری که به طور متوسط 4/9 ماه و بین 6 تا 15 ماه بود، دیده شد.
    نتیجه گیری
    میزان عارضه نمایان شدن ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت با دو پوشش مش مرسیلن و صلبیه دهنده تفاوتی ندارد و با توجه به در دسترس بودن، عدم نیاز به غربالگری عوامل بمیاری زا و عدم خطر انتقال بیماری پوستی، مش مرسلن به عنوان جایگزین صلبیه دهنده توصیه می گردد.
  • محمدرضا بشارتی، ابوالقاسم رستگار، محمدرضا شجاع، مهندس محمدحسین احمدیه صفحه 448
    هدف
    ارزیابی نتایج و تعیین میزان فراوانی عود و دیگر عوارض جراحی داکریوسیستورینوستومی بیرونی (EX-DCR) انجام شده در مراکز چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی یزد.
    روش پژوهش: این مطالعه پیامدپژهی(outcome study) بر روی بیمارنی که طی سال های 1380 و 1381 در مراکز چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی یزد تحت عمل جراحی EC-DCR با یا بدون لوله سایلاستیک قرار گرفته بودند، انجام شد. نمونه ها به روش متوالی انتخاب شده بودند.
    یافته ها
    در مطالعه بر روی 187 بیمار، میزان موفقیت کلی عمل EC-DCR در این مجموعه 4/90 درصد و با حدود اعتماد 95 درصد از 3/86 تا 5/94 درصد بود. این نسبت در زنان 9/90 درصد و در مردان 1/89 درصد بود (P>0.7). میزان موفقیت و سن نیز ارتباط معنی داری نداشتند. موفقیت عمل EC-DCR، در روش با لوله 3/96 درصد و در روش بدون لوله 88 درصد بود (08/0=p). شایع ترین عوارض شامل عود بیماری (اشک ریزش) 6/9 درصد، اسکارغیر معمول محل برش 6/8 درصد و عفونت محل زخم 3/5 درصد بودند. حین جراحی هیچ عرضه ای مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    با وجود روش های مختلف جراحی EC-DCR روشی نسبتا آسان با موفقیت بیش از 90 درصد و عوارض نسبتا کم می باشد و به نظر می رسد که در اکثر مراکز چشم پزشکی قابل انجام باشد.
  • علی شریفی، علی اکبر خادمی صفحه 455
    هدف
    مقایسه نمایه توده بدنی یا BMI در افراد مبتلا به سندرم اکسفولیشن (XFS) و افراد فاقد این سندرم در مراجعان به درمانگاه چشم مرکز پزشکی شفا در کرمان.
    روش پژوهش: در یک مطالعه مقطعی، از بین مراجعان مستمر به درمانگاه، 84 نفر از افراد مبتلا به XFS (گروه مورد) به طور متوالی انتخاب شدند و BMI آنها تعیین شد. به ازای هر فرد مبتلا به XFS، یک نفر از افراد فاقد این سندرم (گروه شاهد) داری سن و جنس یکسان با فرد مبتلا انتخاب و تعیین BMI شد. در گروه مورد، افراد مبتلا به XFS اعم از افراد مبتلا یا غیر مبتلا به گلوکوم و افراد مبتلا به عوارض مرتبط به XFS وارد مطالعه شدند. BMI دو گروه با هم مقایسه گردید.
    یافته ها
    سن افراد مورد مطالعه از 47 تا 84 سال و به طور متوسط 1/9±8/62 سال بود. ابتلای یک طرفه به XFS در زنان 78 درصد و در مردان 54 درصد بود. BMI در افراد مبتلا به سندرم اکسفولیشن 94/3±52/20 و در گروه شاهد 55/4±84/22 بود (005/0=P).
    نتیجه گیری
    افراد مبتلا به XFS در مقایسه با افراد غیر مبتلا، دارای BMI پایین تری می باشند. ممکن است عواملی نظیر سوء تغذیه اختلال جذب یا عوامل سیستمیک دیگر در ایجاد XFS نقش داشته باشند.
  • نادر نصیری صفحه 460
    هدف
    مقایسه نتایج دراز مدت روش کراتکتومی زیراپی تلیومی (لازک) و کراتومیلوزیس (لیزیک) در درمان نزدیک بینی خفیف تا متوسط.
    روش پژوهش: با مطالعه بر روی داده های موجود در پرونده 415 چشم از 212 بیمار تحت درمان با لیزیک و 359 چشم از 194 بیمار تحت درمان با لازک، پیامدهای بینایی دو گروه مقایسه شد. جراحی رفرکتیو در همه موارد توسط یک جراح و به وسیله لیزراگزایمر از نوع flying spot با دستگاه 217 - Technolas انجام پذیرفت. بیماران براساس شدت نزدیک بینی به گروه های خفیف و متوسط تقسیم شدند و به طور داخل گروهی و بین گروهی، قبل و بعد از عمل جراحی اصلاحی مورد مقایسه قرار گرفتند. بهترین دید اصلاح شده، دید اصلاح نشده، میزان رفرکشن و عوارض اولیه ارزیابی شدند.
    یافته ها
    بیماران دارای پراکندگی سنی بین 19 تا 47 سال بودند. همگی مبتلا به نزدیک بینی در محدوده 5/1 – تا 5- دیوپتر و آستیگماتیسم تا حد 75/2 – دیوپتر بودند. پس از یک دره پی گیری دو ساله، دید اصلاح نشده 20/20 یا بهتر در 3/89 درصد چشم ها در گروه لیزیک و 7/90 درصد چشم ها در گروه لازک به دست آمد (P>0.05). چشم های گروه لازک در 3/83 درصد موارد چشم های گروه لیزیک در 7/84 درصد موارد دارای رفرکشن معادل کروی (SE) در محدوده ±0.5 دیوپتر بودند (P>0.05). هیچ موردی از افت بهترین دید اصلاح شده به میزان دو خط یا بیش تر وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    لازک یک روش موثر و مطلوب با نتایج عالی در اصلاح نزدیک بینی بدون ایجاد عوارض جدی است. این روش می تواند به عنوان یک روش جایگزین در جراحی های رفرکتیو برای اصلاح نزدیک بینی خفیف تا متوسط، مد نظر قرار گیرد.
  • محسن فروردین، مسعود صالحی پور، مرسل مهریار، مرتضی مهدی زاده صفحه 467
    هدف
    مقایسه بی خطر بودن، کارآمدی و نتایج بینایی لیزیک در درمان نزدیک بینی بین چشم های دارای سابقه جراحی با کلینگ صلبیه و چشم دیگر همان بیماران بدون سابقه با کلینگ صلبیه.
    روش پژوهش: در یک کارآزمایی بالینی، 14 چشم از 7 بیمار داری خطای انکساری نزدیک بینی که قبلا تحت جراحی با کلینگ صلبیه به علت جداشدگی شبکیه در یک چشم قرار گرفته بودند؛ براساس استانداردهای موجود، در هر دو چشم تحت عمل لیزیک قرار گرفتند. دید مرکزی بدون اصلاح (UCVA)، بهترین دید اصلاح شده (UCVA)، رفرکشن، توپوگرافی و پاکی متری با اورب اسکن (orbscan) در 1، 3، 6 و 12 ماه پس از لیزیک بررسی شدند.
    یافته ها
    در همه بیماران بدون هیچ عارضه ای انجام شد. هیچ کدام از بیماران در طول پی گیری یک ساله، دچار تغییرات قابل توجه شبکیه و زجاجیه یا جداشدگی شبکیه نشدند. BCVA هیچ کدام از بیماران کاهش نیافت. در چشم های دارای سابقه با کلینک صلبیه (گروه RD)، متوسط معادل کروی قبل از کروی قبل از لیزیک، 67/7 – دیوپتر بود که در 1، 3، 6 و 12 ماه بعد از عمل، به ترتیب به 17/0، 87/0، 37/1- و 89/1 – دیوپتر رسید. در چشم های بدون سابقه با کلینگ صلبیه (گروه غیر RD) متوسط معال کروی قبل از لیزیک، 25/5، دیوپتر بود که در 1، 3، 6 و 12 ماه بعد از عمل، به ترتیب به 05/0+، 17/0-، 37/0- و 57/0- دیوپتر رسید. تفاوت بین دو گروه از نظر آماری در زمان های 3، 6 و 12 ماه پس از لیزیک، معنی دار بود. چشم های گروه RD میزان بالاتری از برگشت (رگرشن) متوسط معادل کروی را بین 1 و 12 ماه بعد از لیزیک داشتند؛ میانگین 71 /1 – دیوپتر در گروه RD در گروه RD در مقابل 62/0 دیوپتر در گروه غیر (P=0.019) RD هیچ تفاوت قابل توجهی بین دو گره در افزایش ضخامت مرکزی قرنیه در این دوره مشاهده نشد. افزایش قدرت انکساری قرنیه طی یک سال پی گیری در چشم های گروه RDR، 2.44 دیوپتر بود؛ در حالی که میزان این افزایش در چشم های گروه غیر RD، 1.01 دیوپتر بود (P=0.001).
    نتیجه گیری
    عمل لیزیک می تواند برای درمان خطای انکساری پس از جراحی باکلینگ صلبیه مفید باشد. گرچه به نظر می رسد که لیزیک در این چشم ها بی خطر است ولی اثر لیزیک در میزان کاهش شماره انکساری چشم، به اندازه چشم های بدون جراحی باکلینگ صلبیه نیست و برگشت بخشی از نزدیک بینی در این چشم ها بیش تر است.
  • نوید نیلفروشان، معصومه احدی صفحه 473
    هدف
    اندازه گیری ضخامت لایه فیبرهای عصبی شبکیه (RNFL) در افراد سالم به وسیله دستگاه (Coherence Tomography Optical) OCT و ارزیابی ارتباط ضخامت RNFL با سن، جنس و عیب انکساری.
    روش و پژوهش: در این مطالعه، 81 چشم از 45 فرد سالم ارزیابی شد. افراد مورد مطالعه، تحت معاینات چشمی شامل تعیین حدث بینایی، اندازه گیری فشار داخل چشمی، ارزیابی سگمان قدامی به وسیله اسلیت لمپ و معاینه سر عصب بینایی و RNFL با لنز 78+ دیوپتر قرار گرفتند.هیچ کدام از شرکت کنندگان، سابقه ای از گلوکوم نداشتند. شرایط ورود به مطالعه عبارت بودند از: C/D?0.5، سلامت حاشیه عصبی دیسک بینایی، Iop?21 mmhg نداشتن سابقه قبلی جراحی چشم و نداشتن بیماری سیستمیک خاص. ارزیابی نهایی توسط دستگاه 2000- OCT (Humphrey zeiss) انجام شد. از هر چشم 6-3 اسکن دایره ای با قطر 3.4 mm از شبکیه پری پاپیلاری تهیه شد.
    یافته ها
    محدوده سنی افراد 18 تا 52 سال و عیب انکساری آنها بین 1.75+ تا 5.00 – دیوپتر بود. میانگین ضخامت 137.56±16.79 RNFL میکرومتر محاسبه شد. ضخامت در ربع های تحتانی، فوقانی، نازال و تمپورال، به ترتیب 29.39 ± 163.67 و 21.17 ± 161.67 و 21.97 ± 118.38 و 26.35 ± 109.23 میکرومتر به دست آمد. طبق نتایج به دست آمده تفاوتی در ضخامت RNFL بین زنان (139.02±18.85 μ) و مردان (138.56±4.94 μ) مشاهده نشد (P=0.3). هم چنین بین ضخامت RNFL با سن و عیب انکساری ارتباط معنی داری مشاهده نشد ولی ضخامت لایه فیبرهای عصبی در دو چشم یک فرد، با هم ارتباط معنی داری داشتند P=0.000) و (R=0.67.
    نتیجه گیری
    ضخامت لایه فیبرهای عصبی شبکیه براساس OCT در دو چشم یک فرد، بسیار مشابه است ولی ارتباطی با سن، جنس و رفرکشن ندارد. از نتایج به دست آمده می توان به عنوان پایه ای در جهت کمک به تشخیص زودتر و دقیق تر بیماران گلوکومی استفاده کرد.
  • توکا بنایی، سیامک زارعی قنواتی، مهران هیرادفر، رحیم وکیلی صفحه 481
    هدف
    گزارش پنج مورد سندرم و ولفرام متشکل از دیابت شیرین، دیابت بی مزه، آتروفی عصب بینایی و کم شنوایی و مروری بر مقالات مرتبط.
    معرفی بیماران: همه بیماران دچار دیابت شیرین و آتروفی عصب بینایی بودند. چهار بیمار کاهش شنوایی داشتند. به رغم وجود پرنوشی و پراداری در چهار بیمار، دیابت بی مزه فقط در یک بیمار، از قبل تشخیص داده شده بود و در سه بیمار دیگر، بعد از مشخص شدن وجود دیابت بی مزه اثبات گردید. نکته قابل توجه دیگر در این بیماران، همراهی گلوکوم زاویه باز با سندرم ولفرام در دو برادر بود.
    نتیجه گیری
    گرچه سندرم ولفرام یک بیماری نادر است ولی باید در مبتلایان به دیابت نوع I که به رغم کنترل مناسب قند خون، دچار پرنوشی و پرادراری می باشد و نیز در موارد دیابت نوع I خانوادگی، در نظر گرفته شود. هم چنین وجود آتروفی عصب بینایی در این بیماران از نظر تشخیصی کمک کننده است. انجام فوندوسکوپی در ابتدای تشخیص دیابت نوع Iدر تشخیص این سندرم موثر است. با تشخیص و درمان به موقع دیابت بی مزه در این بیماران، ممکن است از بسیاری از اختلالات اورولوژیک آن جلوگیری نمود و با فراهم کردن وسایل کمک بینایی و کمک شنوایی، کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشید.
  • زهرا ربانی خواه، نسرین رفعتی، محمدرضا جعفری نسب، محمدعلی جوادی، معصومه ثناگو صفحه 489
    هدف
    مقایسه فشار داخل چشمی افراد سالم روزه دار در ماه رمضان با یک ماه بعد از آن در سال 1383.
    روش پژوهش: مطالعه به صورت توصیفی در رمضان سال 1383 بر روی مردان داوطلب شاغل در بیمارستان لبافی نژاد با سن کم تراز 40 سال که روزه دار بودند و سابقه هیچ گونه بیماری سیستمیک یا چشمی نداشتند؛ انجام شد. وزن افراد و فشار داخل چشمی آنها در هفته دوم و چهارم رمضان و یک ماه بعد از پایان رمضان اندازه گیری شد. فشار چشم در ساعت های مختلف روز اندازه گیری می شد.
    یافته ها
    تعداد 28 چشم از 14 مرد سالم با میانگین سنی 4.4± 31.9 سال بررسی شدند. میانگین وزن افراد در هفته چهارم نسبت به هفته دوم رمضان، یک کیلوگرم کاهش (P=0.05) و در یک ماه بعد از رمضان نسبت به هفته چهارم رمضان 1.5 کیلوگرم افزایش (P=0.008) داشت. فشار چشم ها در ساعت 9 و 13 در هفته چهارم نسبت به هفته دوم رمضان، به ترتیب 1.1 و 1.5 میلی متر جیوه کاهش و در یک ماه بعد از رمضان نسبت به هفته چهارم رمضان، به ترتیب 1.4 و 2.1 میلی متر جیوه افزایش یافت که این تغییرات، به لحاظ آماری معنی دار بودند. فشار چشم ها در ساعت 17 نیز در یک ماه بعد از رمضان نسبت به هفته دوم و چهارم رمضان، به ترتیب 1.6 و 1.8 میلی متر جیوه افزایش یافت. فشار چشم ها بین ساعت 17 تا 19 (قبل تا بعد از افطار) در هفته دوم و چهارم رمضان، به ترتیب 0.5 و 0.6 میلی متر جیوه کاهش یافت.
    نیتجه گیری: تغییرات فشار چشم در روزه داری، در افراد سالم چندان قابل توجه نمی باشد. بررسی تغییرات فشار چشم در روزه داری، در افراد مبتلا به گلوکوم توصیه می شود.
  • مقاله مروری
  • محمد اعتضاد رضوی صفحه 493
    قرارگیری غیر عادی سر نسبت به محور بدن از علایم بالینی مهمی است که علل چشمی و غیر چشمی دارد. پراکندگی اطلاعات مربوط در منابع و مقالات و اهمیت برخورد بالینی متناسب، منجر به نگارش این مقاله مروری شده است. به منظور نگارش این مقاله با استفاده از گل واژه های (AHP) abnormal head posture، مروری بر مقالات انتشاریافته از سال 1975 تا سال 2004 و مراجع مربوط صورت گرفت. علل اصلی وضعیت غیر عادی سر، گزارش های موارد بیماری خاص این علامت بالینی، درمان های انجام شده و نکته های با اهمیت، مورد توجه قرار گرفتند. برای رسیدن به تشخیص و درمان مناسب در بیمار مبتلا به AHP، به در نظر گرفتن و اطلاع از تمامی عوامل منجر به ایجاد این علامت بالینی مهم نیاز است. در تمامی موارد باید علل چشمی مربوط به AHP بررسی شوند. وضعیت غیر عادی سر ممکن است با اختلالات حرکتی چشم ها همراه باشد یا این که صرفا جهت بهبود دید و میدان بینایی ایجاد شود. به طور کلی، انحرافات هماهنگ و ناهماهنگ، فلج های فوق هسته ای، الگوهای انحرافA و V، نیستاگموس و اختلالات دستگاه عصبی مرکزی از عللAHP با منشا چشمی هستند. عدم تقارن صورت، از تظاهرات دیررس وضعیت غیر طبیعی سر به مدت طولانی است.
  • گزارش موارد بیماری
  • محمدعلی جوادی، مژگان رضایی کنوی صفحه 500
    هدف
    معرفی بیماری که 10 سال پس از پیوند نفوذی قرنیه دچار عود قوز قرنیه شده است.
    معرفی بیمار: مرد 31 ساله ای که 10 سال پیش به علت قوز قرنیه پیش رفته چشم راست، تحت پیوند نفوذی قرنیه قرار گرفته بود؛ به علت افت تدریجی دید چشم مزبور مراجعه نمود. یافته های بالینی، توپوگرافی و آسیب شناسی و قرنیه چشم راست شامل نزدیک بینی همراه با آستیگماتیسم نامنظم، نازکی مرکزی و فرامرکزی قرنیه و کانون های شکست و خردشدگی در لایه بومن بودند که با تشخیص قوز قرنیه مطابقت دارند.
    نتیجه گیری
    پس از پیوند نفوذی قرنیه در چشم مبتلا به قوز قرنیه ممکن است عود آهسته ویژگی های قوز قرنیه، ناشی از اشغال مجدد کراتوسیت های گیرنده بالا رفتن سن قرنیه پیوندی یا هر دو روی دهد و در ادامه، تهاجم یاخته ای از طرف قرنیه گیرنده به قرنیه دهنده و بازگشت عملکرد یاخته های غیر طبیعی قرنیه گیرنده بروز کند.
  • رضا نبیی صفحه 506
    هدف
    معرفی یک مورد همراهی سندرم دوئن و خشکی چشم (dry eye).
    معرفی بیمار: دختری 18 ساله به علت محدودیت ابداکشن چشم راست مراجعه نمود. دید اصلاح شده وی 8.10 در چشم راست و 9.10 در چشم چپ بود. در معاینه حرکات چشم راست، 2 پرپزم ازوتروپی در نگاه مستقیم، محدودیت شدید ابداکشن (4-) و محدودیت خفیف اداکشن (1-)، بالاپرش (upshot) متوسط و پایین پرش (downshoot) خفیف در اداکشن وجود داشت. وی اظهار می داشت که موقع گریه کردن، اشک از چشم راست جاری نمی شود. نتایج آزمایش های شیرمر و ترشح پایه اشک، بیانگر خشکی چشم مبتلا به سندرم دوئن بودند.
    نتیجه گیری
    احتمالا عامل تراتوژن دوره جنینی که باعث بروز سندرم دوئن می شود، موجب اختلال ترشح غده اشکی و بروز توام خشکی چشم و سندرم دوئن شده است.
  • مهرداد محمدپور، مسعود سهیلیان صفحه 510
    هدف
    معرفی اولین مورد همراهی قطع عصب بینایی با کوریورتینیت اسکلوپتاریا ناشی از گلوله تفنگ بادی.
    معرفی بیمار: پسر 12 ساله ای با سابقه برخورد گلوله تفنگ بادی به چشم راست از 8 ماه قبل، مراجعه نموده که دچار کاهش شدید دید چشم راست تا حد شمارش انگشتان ار فاصله یک متری شده بود. در معاینه، گلوب سالم به نظر می رسید. مارکوس گان چشم راست 3 و معاینه با اسلیت لمپ در حد طبیعی بود و فقط 1 واکنش زجاجیه ای دیده می شد. در معاینه فوندوس چشم راست، دیسک بینایی کاملا رنگ پریده (pale) بود و اسکارماکولا همراه با فیبروز وسیع زیر شبکیه در ناحیه ماکولا منطبق با کوریورتینیت اسکلوپتاریا دیده شد. CT- اسکن اربیت، قطع عصب بینایی را به وسیله گلوله تفنگ بادی در راس اربیت نشان می دهد.
    نتیجه گیری
    آسیب ناشی از گلوله تفنگ بادی می تواند موجب قطع عصب بینایی هم زمان با کوریور تینیت اسکلوپتاریا در چشم به ظاهر سالم گردد.
  • موسی تقی پور، احسان شرافت کاظم زاده، معصومه اقتداری صفحه 513
    هدف
    معرفی یک مورد تومور نخاغی که از طریق افزایش فشار داخل جمجمه ای باعث آدم پاپی و علایم چشمی شده است.
    معرفی بیمار: بیمار خانم 24 ساله ای است که با شکایت از تاری دید، به چشم پزشک مراجعه نمود. در معاینه اولیه حدت بینایی چشم راست 20.25 و چشم چپ 20،20 بود. سایر معاینات چشمی غیر از فوندوسکوپی طبیعی بودند. فوندوسکوپی نشانگر ادم پاپی دو طرفه واز بین رفتن نبض سیاهرگی بود. میدان بینایی بیمار، بزرگ شدن نقطه کور را نشان می داد. سی تی اسکن به عمل آمده از مغز، نشانگر گشاد شدن بطن ها بود. بیمار با تشخیص هیدروسفالی، تحت عمل شانت گذاری بطنی – صفاقی قرار گرفت که علایم بینایی وی بر طرف شدند. ده هفته بعد بیمار باکمر درد و ضعف اندام های تحتانی مراجعه نمود و NRI لومبوساکرال، توموری را در ناحیه دم اسبی نشان داد. بیمار تحت عمل جراحی برداشت تومور قرار گرفت. بررسی آسیب شناختی نمونه برداشه شده اپاندیموما از نوع میکسوپاپیلانری را نشان داد.
    نتیجه گیری
    آدم پاپی و افزایش فشار داخل جمجمه ای بدون وجود ضایعه فضاگیر مغزی، ممکن است نشانگر وجود تومور نخاعی باشد
  • مقاله تصویری
  • مژگان رضایی ککنوی صفحه 517
    معرفی بیمار: خانم 17 ساله ای با کاهش تدریجی بینایی چشم راست از 2 ماه قبل، مراجعه نمود. دید چشم راست 10/4 و چشم چپ 10/10 بود. در معاینه با اسلیت لمپ، توده پرعروقی در عنبیه چشم راست با درگیری جسم مژگانی دیده شد. معاینه ته چشم، مشکل خاصی نداشت. بیمار با تشخیص احتمالی مدولواپی تلیوما، تحت ایریدوسیکلکتومی قرار گرفت و توده خارج شده، جهت بررسی آسیب شناسی ارسال گردید...
|
  • Baharvand H., Ebrahimi M., Javadi Ma, Einollahi B., Massumi M Page 419
    Purpose
    To evaluate the properties of cultured limbal stem cells for corneal surface reconstruction.
    Methods
    Specimens of limbal explants were prepared from the Eye Bank of I.R. Iran. The explants were cultured and expanded on acellular amniotic membrane for 21 days. The cultured cells were evaluated for expression of Connexin 43 and keratinine K3 by immunocytochemistry and expression of K12 keratinine and P63 by RT-PCR.
    Results
    After 2 to 3 weeks, the limbal epithelial cells grew to form a sheet approximately 2×2 cm2 in size on the amniotic membrane. On histological examination the epithelial sheet was composed of 4 to 5 cell layers at the margin of the sheet and from 1 to 4 cell layers in the area between the margin and the original explant tissue. Immunocytochemistry analysis showed Keratinine K3 and Connexin 43 were expressed in normal cornea. The markers were expressed weakly in cultured limbal cells. Also, RT-PCR analysis revealed that P63 and K12 were expressed in cultured and normal limbal cells. The normal cornea expressed K3 and K12 but not P63.
    Conclusions
    These data support the notion that expansion of limbal stem cells on amniotic membrane can be used of tranplantation to patients with limbal stem cell deficiency.
    Keywords: limbal stem cells, corneal markers, amniotic membrane
  • Abrishami M., Bagheri A., Salour H., Jamshidi Mr, Shahbazi H Page 430
    Purpose
    To evaluate the outcomes of surgery for cicatricial ectropion in Labbafinejad hospital, Tehran, Iran.
    Methods
    This existing data study was conducted on the hospital records of 84 patients who underwent eyelid surgery because of cicatricial ectropion.
    Results
    Z-plasty was the most frequent method among 9 techniques. Of 92 eyelids, 60 (65%) were completely corrected. The most frequent procedure leading to correction was lateral tarsal strip + skin graft.
    Conclusion
    The results of operations for cicatricial ectropion with skin graft are better than those without skin graft.
    Keywords: cicatricial ectropion, result
  • Ferdosi Am, Rezaei S., Rajavi G., Rabbanikhah Z., Anisian A Page 437
    Purpose
    To determine the success rate and complications of blepharotomy and tarsotomy in moderately severe upper eyelid cicatritial entropion.
    Methods
    This randomized clinical trial was conducted on patients with moderately severe cicatritial entropion. The patients were followed for six months and the results and complications were evaluated. Success was defined as uncontacted eyelid margin and cilia to cornea.
    Result
    Sixty upper eyelids of 37 patients (10 male and 27 female) underwent blepharotomy in 30 eyelids and tarsotomy in 30 other eyelids. Mean age was 68.77.0 years in the blepharotomy group and 61.214 in the tarsotomy group. (P=0.3) Trachoma was the undelying cause in all cases. Success rate was 93.3% in the blepharotomy group and 96.7% in the tarsotomy group. (P=0.5) There was no significant difference between the two groups regarding complications of the procedures at the end of follow up except for eyelid notching which was significantly greater in the blepharotomy group. (16.7% vs 0, P=0.02)
    Conclusion
    Blepharotomy and tarsotomy are successful operations in moderately severe cicatritial entropion. Tarsotomy is easier and doesnt need a skin incision. We suggest tarsotomy as a better technique in patients with moderately severe trachomatic cicatritial entropion of the upper eyelids.
    Keywords: belpharotomy, tarsotomy, cicatritial entropion
  • Kasaii A., Panjtanpanah M., Sadeghi Tari A., Tabatabaei Z Page 443
    Purpose
    To evaluate exposure rate following wrapping hydroxyapatite implant in mersilene mesh and donor sclera.
    Methods
    In a prospective comparative interventional case-series 60 consecutive patients underwent primary hydroxyapatite orbital implant wrapped in mersilene mesh or donor sclera.
    Results
    Thirty patients (21 male and 10 female) underwent implantation with mersilene mesh and 30 patients (20 males and 10 females) with donor sclera. Average age at the time of surgery was 36.4 years (range, 10-77) in the mersilene mesh group and 28.5 years (range, 8-85) in the sclera group. The most frequent cause of enucleation in both groups was trauma (53.3% in mersilene mesh and %56.6 in scleral group, respectively). After 10.4 months (range, 6-18) follow up there was no exposure in the mersilene mesh group; however after 9.4 months (range, 6-15) follow up in the sclera group one exposure was observed. There was no significant diference in exposure rate between the two groups.
    Conclusion
    Mersilene mesh should be considered as an alternative for donor sclera. It is readily available and avoids risk of disease transmission.
    Keywords: hydroxyapatite, exposure, mersilene mesh, sclera
  • Besharati Mr, Rastegar A., Shoja Mr, Ahmadieh Mh Page 448
    Purpose
    To evaluate the outocmes and complications of dacryocystorhinostomy (DCR) in the ophthalmic centers of Yazd Medical Sciences University, Yazd, Iran.
    Method
    The outcomes of external DCR (EX-DCR) operation on 187 patients were evaluated. Patients were selected consecutively.
    Results
    Overall success rate was 90.4% (CI 95%; 86.3 - 94.5%). Success rate was 90.9% in females and 89.1% in males (P= 0.543). Regarding DCR method, success rate was 96.3% with silastic intubation and 88% without it (P= 0.08). The more frequent and important complications of DCR were failure of treatment and recurrence of epiphora and purulent discharge (9.6%), unusual scar (8.6%), and infection (5.3%). No major complications occurred during operation.
    Conclusion
    External DCR is a relatively easy technique with a success rate of more than 90% with few complications. The procedure can be done in most ophthalmic centers.
    Keywords: dacryocystorhinostomy, outcome, result, complication
  • Sharifi A., Khademi Saa Page 455
    Purpose
    To compare body mass index (BMI) in patients with exfoliation syndrome (XFS) and a matched control group.
    Methods
    In a cross-sectional study, 84 patients with XFS (XFS group) and 84 persons without XFS (control group) were matched for sex and age and selected sequentially. BMI was compared in the two groups. Patients with XFS with or without glaucoma and other complications were included.
    Results
    Mean age of patients was 62.89.1 (47-84) years. Unilateral involvement was observed in 78% of women and 54% of men. BMI was 20.523.94 in the XFS group and 22.844.55 in the control group (P= 0.005).
    Conclusion
    Patients with XFS have lower BMI than patients without this syndrome. Factors such as malnutrition, malabsorption, or other systemic disorders may play a role in the etiology of pseudoexfoliation.
    Keywords: exfoliation syndrome (XFS), body mass index (BMI)
  • Nasiri N Page 460
    Purpose
    To compare long-term results of excimer laser sub-epithelial keratectomy (LASEK) and laser in situ keratomileusis (LASIK) for low to moderate myopia.
    Methods
    In a comparative case series, visual outcomes in 415 LASIK-treated eyes (212 patients) and 359 LASEK-treated eyes (194 patients) with myopia ranging from -1.5 to -5 diopters (D) and astigmatism up to -2.75 D using a flying spot excimer laser (Technolas 217) by a single surgeon were analyzed. Patients were divided into mild and moderate myopia. Uncorrected and corrected visual acuity, manifest refraction, and complications were evaluated.
    Results
    Patient's age ranged from 19 to 47 years. Uncorrected visual acuity was 20/20 or better in 89.3% of LASEK treated eyes and 90.7% of LASIK treated eyes at about 2 years follow-up (P>0.05). Spherical equivalent within 0.5 D of emmetropia was achieved in 83.3% of eyes in the LASEK group and 84.7% of eyes in the LASIK group (P>0.05). None of the eyes lost 2 or more lines of BCVA.
    Conclusion
    LASEK is a safe and effective procedure that provides excellent refractive and visual results with no serious complications. It can be considered as an alternative refractive surgery for correction of low to moderate myopia.
    Keywords: LASIK, LASEK, myopia, visual outcome
  • Farvardin M., Salehipour M., Mehryar M., Mehdizadeh M Page 467
    Purpose
    To compare the safety, efficacy, and visual results of laser in situ keratomileusis (LASIK) in eyes with and without previous scleral buckling surgery in the same individuals.
    Methods
    In a prospective clinical trial, 14 eyes of 7 patients with myopic refractive error and history of scleral buckling in one eye, underwent LASIK surgery in both eyes according to a standard surgical protocol. Uncorrected visual acuity (UCVA), best corrected visual acuity (BCVA), refraction, Orbscan topography, and pachymetry were recorded 1, 3, 6, and 12 months after LASIK. Eyes with previous scleral buckling were named RD group and the fellow eyes without any previous ocular surgery were named non-RD group.
    Results
    LASIK was performed without any complication. No patient developed a new RD or significant vitreoretinal changes during one year of follow-up. There was no decrease in BCVA in any of the eyes. In the RD group, mean spherical equivalent (MSE) before LASIK was -7.67 D and was reduced to -0.17, -0.87, -1.37, and -1.89 D at 1, 3, 6, and 12 months after LASIK, respectively. In the non-RD group, MSE before LASIK was -5.25 D which was reduced to +0.05, -0.17, -0.37, and -0.57 D - at 1, 3, 6, and 12 months after LASIK, respectively. Differences between the two groups were statistically significant at 3, 6, and, 12 months after operation. Myopic regression between 1 and 12 months after LASIK in the RD group (-1.71 D) was greater than the non-RD group (-0.62 D). (P=0.019) Mean increase in central corneal thickness during this period had no significant difference between the two groups. Corneal power increase in the RD group (2.44 D) was more than the non-RD group (1.01 D). (P=0.001)
    Conclusion
    LASIK may be considered for treatment of myopia in eyes with previous RD surgery. Although it seems to be safe in these eyes, it is not as effective as LASIK in eyes without previous RD surgery. Myopic regression seems to be more pronounced in these eyes.
    Keywords: LASIK, myopia, retinal detachment
  • Nilforushan N., Ahadi M Page 473
    Purpose
    To measure peripapillary retinal nerve fiber layer (RNFL) thickness in normal human eyes by optical coherence tomography (OCT).
    Methods
    Eighty-one eyes of 45 normal participants were studied. Each person underwent a complete ophthalmic examinations, including measurement of visual aquity and intraocular pressure and evaluation of the anterior segment, optic disc, and retinal nerve fiber layer. None of the participants had any evidence of ocular hypertension (IOP > 21 mmHg), glaucoma or other ocular diseases. Three to six peripapapillary circular scans with a diameter of 3.4 mm were performed on both eyes of participants by optical coherence tomography (model 2000, Carl-Zeiss Med Tec).
    Results
    Subjects ranged in age from 18 to 52 years and refractive error ranged from -5.00 to +1.75 diopters. Average peripapillary RNFL thickness 1.74 mm from the center of the disc was 137.56 ± 16.79 µm. Average RNFL thickness in the four quadrants were: superior 161.67 ± 21.17 µm, nasal 118.38 ± 21.97 µm, inferior 163.67 ± 29.93 µm, and temporal 109.23 ± 26.35 µm. There were no statistically significant correlation between RNFL thickness and age, gender or refractive error. RNFL thickness in right and left eyes had significant correlation, especially in the inferior quadrant. (r=0.67, P=0.000)
    Conclusion
    RNFL thickness of both eyes of each person are nearly the same.
    Keywords: optical coherence tomography (OCT), retinal nerve fiber layer (RNFL)
  • Banaie T., Zarei Ghanavati S., Hiradfar M., Vakili R Page 481
    Purpose
    To report five cases of Wolfram syndrome, an autosomal recessive neurodegenerative disease with ِDiabetes Insipidus, Diabetes Mellitus, Optic Atrophy, and Deafness (DIDMOAD syndrome). Patients and
    Findings
    All of the five patients had diabetes mellitus and optic atrophy. Four patients had hearing loss. In spite of persistence of polyuria and polydipsia, diabetes insipidus had been previously detected in only one patient and its presence was discovered after the diagnosis of the syndrome in the other three. Two brothers had open angle glaucoma.
    Conclusion
    Although Wolfram syndrome is rare, it should be considered in all insulin-dependent diabetics in whom polyuria and polydipsia persists despite adequate control of blood sugar. It should also be considered in familial cases of diabetes mellitus type I. Presence of optic atrophy is a helpful sign for diagnosis. Fundoscopy is crucial for early diagnosis. With early management of diabetes insipidus, late urologic complications may be prevented. Quality of life may be improved with visual and hearing aids.
    Keywords: Wolfram syndrome, diabetes mellitus, optic atrophy, deafness
  • Rabbanikhah Z., Rafati N., Javadi Ma, Sanago M Page 489
    Purpose
    To evaluate the effects of diurnal fasting during Ramadan on intraocular pressure (IOP) in healthy subjects.
    Methods
    The study was conducted on healthy male volunteer less than 40 years of age without ocular or systemic diseases who were on religious fasting during Ramadan, 2004. Intraocular pressure were measured at 9 AM and 1, 5, and 7 PM in 2nd and 4th weeks of Ramadan and also one month after Ramadan, except for the 7 PM measurement.
    Results
    Twenty-eight eyes of 14 men were evaluated. Duration of fasting was between 12-13 hours. Mean age was 31.94.4 years. Mean weight in the 4th week decreased about 1 kg in comparison to the 2nd week of fasting (P=0.05) and increased about 1.5 kg one month after Ramadan in comparison to the 4th week of fasting (P= 0.008). Mean IOP at 9 AM and 1 PM significantly decreased in the 4th week compared to the 2nd week (1.1 and 1.5 mmHg, respectively). Mean IOP significantly increased one month after Ramadan compared to the 4th week of Ramadan (1.4 and 2.1 mmHg, respectively). Mean IOP at 5 PM one month after Ramadan had a significant increase of 1.6 and 1.8 mmHg compared to the 2nd and 4th weeks of Ramadan, respectively. Mean IOP at 7 PM (after breaking the fast) decreased 0.5 and 0.6 mmHg in comparison to 5 PM (before the time of breaking the fast) in the 2nd and 4th weeks of Ramadan, respectively.
    Conclusion
    Intraocular pressures changes due to fasting in healthy person are not considerable. Evaluating intraocular pressure changes in cases with glaucoma with enough sample size is recommended.
    Keywords: religions fasting, Ramadan, intraocular pressure
  • Etezad Razavi M Page 493
    Abnormal head posture (AHP) is an important clinical sign which may be due to non-ocular or ocular causes. Because of disperse data in the literature, this review of articles was performed. Data base search with the keywords "abnormal head posture" was performed from 1975 to 2004. The main etiologies of AHP, case reports with specific causes, therapeutic interventions, and any significant points regarding AHP were gathered. An AHP should alert the examiner to search for various conditions and its proper interpretation is an important step in diagnosis and therapy. Ocular causes should be ruled out in any case of AHP. AHP due to ocular causes can be observed in conditions related to extraocular motility or may occur to increase quality of visual acuity or visual field. Comitant and incomitant deviations, supranuclear palsies, A and V patterns, nystagmus, and central nervous system disorders are causes of ocular torticolis. Facial asymmetry can be a feature of a long-standing congenital or acquired AHP.
    Keywords: abnormal head posture (AHP)
  • Javadi Ma, Rezaei Kanavi M Page 500
    Purpose
    To report a case of recurrent keratoconus after penetrating keratoplasty (PK).Patient and
    Findings
    A 31-year-old male patient who had undergone PK in his right eye for keratoconus 10 years ago presented with gradually decreased vision in the right eye. Clinical, topographic, and histopathologic features of the cornea including irregular myopic astigmatism, central and paracentral corneal thinning, and foci of break and fragmentation in Bowman's layer were in keeping with the diagnosis of keratoconus.
    Conclusion
    Slow recurrence of keratoconus characteristics in the corneal graft after PK may result from graft repopulation by recipient’s keratocytes, graft aging or both and may occur along with the process of cellular invasion from the recipient and renewal of resident cells.
    Keywords: recurrent keratoconus, penetrating keratoplasty
  • Nabie R Page 506
    Purpose
    To report a case of Duane's retraction syndrome with dry eye. Patient and
    Findings
    An 18-year-old girl presented with chief complaint of limited abduction in her right eye. Best corrected visual acuity was OD: 8/10 and OS: 9/10. Ocular motility examination revealed severe abduction limitation (-4), mild adduction limitation (-1), and moderate upshoot and mild downshoot in the right eye on adduction. The patient stated absence of lacrimation during crying in the right eye. Schirmer and basic tear secretion tests revealed dry eye.
    Conclusion
    The same teratogenic factor that induced Duane's syndrome could cause impaired lacrimal gland secretion and dry eye symptoms.
    Keywords: Duane's retraction syndrome, dry eye
  • Mohammadpour M., Soheilian M Page 510
    Purpose
    To report the first case of concomitant optic nerve transection and chorioretinitis SclopetariaPatient and
    Findings
    A 12-year-old boy with history of BB gun injury to his right eye was referred for loss of vision 8 months after the accident. Visual acuity in the right eye was counting fingers at one meter with 3+ RAPD. On slit lamp examination, right eye seemed normal except 1+ anterior vitreous reaction. Fundus exam of right eye revealed a pale disc with superior retinal scar and diffuse submacular fibrosis compatible with chorioretinitis sclopetaria and advanced optic atrophy. Orbital CT-scan showed transection of the optic nerve by the BB gun pellet at the orbital apex.
    Conclusion
    BB gun injury may cause concomitant optic nerve transection and chorioretinitis sclopetaria.
    Keywords: optic nerve transection, gun injury, chorioretinitis sclopetaria
  • Taghipour M., Sharafat Kazemzadeh E., Eghtedari M Page 513
    Purpose
    To report a case of spinal cord tumor with visual symptoms and papilledema due to increased intracranial pressure.Patient and
    Findings
    A 24-year-old woman was referred because of recent blurred vision in both eyes. Visual acuity was 20/25 and 20/20 in the right and left eyes, respectively. Fundoscopy revealed bilateral papilledema. Other ophthalmic examinations were normal. Visual fields showed blind spot enlargement and brain CT scan revealed dilated ventricles. Ventriculoperitoneal shunt was inserted for the patient with a diagnosis of hydrocephalus. Ten weeks later, she returned with low back pain and lower extremity weakness. Lumbosacral MRI revealed a tumor in the region of L1-L4. The patient underwent surgical removal of the tumor and histopathologic study showed mixopapillary ependymoma.
    Conclusion
    Increased intracranial pressure and papilledema without evidence of a space occupying intracranial lesion may be the presenting sign of spinal cord tumors.
    Keywords: spinal cord tumors, hydrocephalus, ICP, papilledema